112 Acil ambulans hizmetlerinde iş performansının belirleyicileri

Abstract

Amaç: Çalışmanın amacı 112 Acil Ambulans hizmetlerinde (hastane öncesi acil sağlık hizmetleri) görev yapan çalışanların iş performansını etkileyen faktörlerin belirlenmesidir. Yöntem: Kesitsel tipte planlanan bu çalışmanın verileri, 01/01/2016–31/03/2016 tarihleri arasında Mersin ilinde toplandı. Çalışmaya 378 ambulans (112 Acil Servis) çalışanı katılmıştır. Çalışmada, iş performans ölçeği, örgütsel bağlılık ölçeği ve duygusal tükenmişlik ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde güvenirlik testi, yüzdelik dağılım, ortalama, standart sapma, korelasyon ve regresyon analizleri kullanılmıştır. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 28.9±6.16, toplam çalışma yılı 6.0±3.273, %68.3’ü kadın, %63.0’ı evli, %91.0’ı Acil ve Ambulans Bakım Teknikeri/ Acil Tıp Teknisyeni, %43.9’u önlisans mezunudur. İş performans skoru 4.1, örgütsel bağlılık skoru 3.5 iken duygusal tükenmişlik skoru 2.6 çıkmıştır. Korelasyon analizine göre iş performansı ile örgütsel bağlılık arasında pozitif, iş performansı ile duygusal tükenmişlik arasında ise negatif ilişki bulunmuştur. Regresyon analizine göre ise iş performansını sadece örgütsel bağlılığın pozitif yönde etkilediği belirlenmiştir. Sonuç: Ambulans çalışanları ile yapılan bu çalışmada, iş performansı ile duygusal tükenmişlik ve örgütsel bağlılık düzeyleri arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Bu açıdan çalışanların, performans düzeylerinin yükseltilmesi için örgüte bağlılık düzeylerinin artırılması ve tükenmişlik seviyelerinin azaltılmasının önemli olacağı düşünülmektedir. Dönem dönem çalışanların bağlılık ve tükenmişlik seviyelerinin ölçülmesi gerekmektedir. Ölçüm sonucuna yönelik olarak müdahale programlarının geliştirilmesinin iş performansı açısından önemli olduğu düşünülmektedir.