Untitled

Abstract

Miara stabilności w wyborze liczby grup w taksonomii zagregowanej z zastosowaniem analizy spektralnej i metody propagacji podobieństwa Dorota Rozmus a Streszczenie. Od lat 90. XX w. częstymi tematami rozważań w dziedzinie taksonomii są podejście zagregowane i stabilność metod grupowania. Dotychczas były one rozpatrywane osobno, ale w ostatnim czasie pojawiła się w literaturze propozycja połączenia tych dwóch pojęć -miara stabilności (ang. proportion of ambiguously clustered pairs -PAC), którą można zastosować w podejściu zagregowanym w taksonomii i która ma służyć jako kryterium wyboru optymalnej liczby grup. Celem badania omawianego w artykule jest porównanie wyników wyboru optymalnej liczby grup w taksonomii zagregowanej na przykładzie realizacji trzech Celów Zrównoważonego Rozwoju w krajach UE. Wykorzystano miarę PAC i wybrane klasyczne indeksy: Calińskiego-Harabasza, Dunna i Daviesa-Bouldina. Jako metody bazowe w podejściu zagregowanym zastosowano propagację podobieństwa (ang. affinity propagation method) i taksonomię spektralną (ang. spectral clustering). Badanie opierało się na danych z bazy Eurostatu za 2019 r. Uzyskane rezultaty świadczą o tym, że zarówno wybór kryterium ustalania liczby grup, jak i metody bazowej w taksonomii zagregowanej wpływają na ostateczne rozstrzygnięcie dotyczące ustalenia liczby grup. Bez względu na to, czy stosowano metodę propagacji podobieństwa czy taksonomię spektralną z klasycznymi indeksami, albo też metody te wykorzystywano jako bazowe w podejściu zagregowanym i wybierano liczbę grup za pomocą miary PAC, rozbieżności we wskazywanej liczbie grup okazywały się bardzo duże. Słowa kluczowe: podejście zagregowane w taksonomii, stabilność, taksonomia spektralna, metoda propagacji podobieństwa JEL: C38 Stability measure in the selection of the number of groups in aggregate taxonomy using spectral analysis and the method of affinity propagation