“…Κοινό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων κειμένων είναι ότι αφενός ασχολούνται με την εισαγωγή των ψηφιακών πόρων στην προ-τριτοβάθμια εκπαίδευση και κατά δεύτερο προέρχονται κυρίως από αγγλοσαξωνικής επιρροής χώρες, όπου το εκπαιδευτικό σύστημα συχνά θεωρείται ότι πρωτοπορεί στις καινοτόμες προσεγγίσεις όσον αφορά στις παιδαγωγικές και διδακτικές τομές της εκπαίδευσης. Παρόμοια αντιμετώπιση υπάρχει και για τις περιπτώσεις εκείνες, όπου η έρευνα εστιάζει στην τριτοβάθμια και μετα-τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου το επίκεντρο του ενδιαφέροντος φαίνεται να στρέφεται στην εξ αποστάσεως υποστήριξη των εκπαιδευομένων, την παροχή τυπικού ή άτυπου γνωστικού υλικού καθώς και την αναζήτηση και διερεύνηση της αποδοχής των προσφερόμενων εξ αποστάσεως μαθησιακών ενοτήτων (βλέπε ενδεικτικά Abu-Al-Aish & Love, 2013;Chen & Jones, 2007;Garrison, 2009;Halim et al, 2011;Johnson, 2001;Juwah et al, 2004;Koustourakis, Panagiotakopoulos, & Vergidis, 2008;Naaj, Nachouki, & Ankit, 2012;Omar et al, 2012;Ozgen Korkmaz & Ufuk Karakus, 2009;Pierrakeas, Xenos, Panagiotakopoulos, & Vergidis, 2004;Precel et al, 2014;Rollett, Strohmaier, Dösinger, Tochtermann, & Lux, 2007;Shen, 2009;Tam, 2000;Tayebinik & Puteh, χ.χ. ;Valasidou & Bousiou-Makridou, 2006;Yukselturk & Yildirim, 2008;Zeppos, 2014).…”