“…[6] U analizi DFx metodologija, koje se odnose na projektovanje novog proizvoda sa aspekta njegove pogodnosti za reciklažu, mogu se izdvojiti najvažniji elementi pogodnosti za reciklažu, među kojima su [2]: pogodnost materijala delova proizvoda za topljenje, mogućnost upotrebe recikliranog metala za proizvodnju istih ili drugih proizvoda, TEHNIKA -MENADŽMENT 67 (2017) 1 mogućnost ponovne upotrebe određenih delova koji se ne recikliraju, efikasna demontaža složenog proizvoda na podsklopove i delove, niski troškovi reciklaže, itd.…”