Μη-χειρουργική αντιμετώπιση τραυματικών κακώσεων συμπαγών ενδοκοιλιακών οργάνων. Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας, σε ετήσια βάση, περισσότεροι από 2.000 θάνατοι οφείλονται σε τραυματισμούς που αφορούν, ως επί τω πλείστον, νέους ανθρώπους. Η αντιμετώπιση των τραυματικών κακώσεων των ενδοκοιλιακών συμπαγών οργάνων ή των μειζόνων αγγειακών στελεχών, ήταν στο πρόσφατο παρελθόν, συνήθως χειρουργική, συνοδευόμενη από υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας. Η πρακτική αυτή, μετά το 1980 άρχισε να τροποποιείται, όταν έγινε σαφές ότι, η παρουσία αίματος στην περιτοναϊκή κοιλότητα, δεν αποτελεί από μόνη της ένδειξη χειρουργικής επέμβασης, όποτε και εισήχθη η πρακτική της μη-χειρουργικής αντιμετώπισης (ΜΧΑ). Πρωταρχικός σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν, να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της ΜΧΑ σε τραυματικές κακώσεις συμπαγών ενδοκοιλιακών οργάνων στο πλαίσιο ενός Τριτοβάθμιου Γενικού Νοσοκομείου. Δευτερεύων σκοπός ήταν, η εκτίμηση της επίδρασης παραγόντων όπως: το είδος του πάσχοντος οργάνου, η ηλικία του τραυματία, ο βαθμός βαρύτητας της κάκωσης, η παρουσία συνοδών παθήσεων και ο δείκτης ISS, στην επιτυχή εφαρμογή της μεθόδου. Υλικό-Μέθοδος: Το υλικό της παρούσας προοπτικής μελέτης αφορούσε ασθενείς που αντιμετωπίσθηκαν από την Α΄ Χειρουργική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας «Άγιος Παντελεήμων», κατά το χρονικό διάστημα 2008-2015. Αφορούσε 155 ασθενείς από αμβλύ και διατιτραίνοντα μηχανισμό κάκωσης, η αντιμετώπιση των οποίων βασίστηκε σε συγκεκριμένο Πρωτόκολλο που άρχισε να εφαρμόζεται στην κλινική μετά το 2008.Αποτελέσματα: Η ΜΧΑ των ασθενών με τραυματικές κακώσεις κοιλίας ήταν μία απόλυτα επιτυχημένη μέθοδος αντιμετώπισης, σε όσους ασθενείς επιλέχθηκε να εφαρμοστεί. Παράμετροι όπως: η μεγάλη ηλικία, η λήψη αντιθρομβωτικών σκευασμάτων, η συνυπάρχουσα ΤΕΚ, ο μεγάλος βαθμός βαρύτητας της κάκωσης του οργάνου και ο αυξημένος δείκτης ISS, δεν αποτέλεσαν αντένδειξη για την εφαρμογή της μεθόδου. Συμπεράσματα: Η ΜΧΑ των τραυματικών κακώσεων κοιλίας, είναι μία ασφαλής και εφαρμόσιμη μέθοδος αντιμετώπισης σε αιμοδυναμικά σταθερούς ασθενείς, χωρίς συμπτωματολογία οξείας κοιλίας. Η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί με ασφάλεια στα κέντρα που πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις.