Acute immune response in respect to exercise-induced oxidative stress

The effect of Protandim supplementation on oxidative damage and athletic performance.

“…With a random effects model, the effect size was +1.2 (95% CI = 0.3 to 2.0, p = 0.007). There was a heterogeneity effect between studies (Q = 81.3, Df = 8, p < 0.001) 13,19,25,28,38,39,45,48,49,52 .…”

“…In the review of literature on the acute effects of intense exercise on oxidative damage, as represented by lipid peroxidiation obtained from serum blood samples, there was a mean increase in oxidative damage with an standardized mean difference (or effect size) +1.6 using a random effects model (n = 282 subjects, 22 studies, Figure 1 5,8,25,[38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49][50][51][52][53][54][55][56] ).…”

“…With a random effects model, the effect size was +1.6 (95% CI = 0.9 to 2.3, p < 0.001). There was a heterogeneity effect between studies (Q = 278.4, Df = 21, p < 0.001) 5,8,25,[38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49][50][51][52][53][54][55][56] . Figure 2.…”

Επίδραση Της Χορήγησης Αλοπουρινόλης Στο Οξειδωτικό Στρες Κατά Την Άσκηση

“…Στην πραγματικότητα, το αποτέλεσμα αυτό εμφανίζεται στην πλειονότητα των εργασιών της βιβλιογραφίας. Ωστόσο, υπάρχουν και εργασίες, οι οποίες αναφέρουν ότι η άσκηση δε μεταβάλλει τους δείκτες οξειδωτικού στρες (Duthie et al, 1990;Inoue et al, 1993;Margaritis et al, 1997;Vasankari et al, 1997;Liu et al, 1999;Vider et al, 2001;Fisher-Wellman & Bloomer, 2009), ενώ υπάρχουν και άλλες στις οποίες αναφέρεται ακόμα και πτώση των δεικτών αυτών μετά την άσκηση σε σχέση με τις τιμές στην ηρεμία (Chevion et al, 2003;Inayama et al, 1996;FisherWellman & Bloomer, 2009 …”

“…Ωστόσο, η συγκέντρωση της GSH και ο λόγος GSH:GSSG αυξήθηκαν στο γαστροκνήμιο μυ μετά την άσκηση, πιθανώς ως ένας μηχανισμός απόκρισης του ιστού στο αυξημένο από την άσκηση οξειδωτικό στρες. Παρόλα αυτά, έχουν αναφερεθεί στη βιβλιογραφία εργασίες όπου η άσκηση είτε δεν προκάλεσε οξειδωτικό στρες (Duthie et al, 1990;Witt et al, 1992;Inoue et al, 1993;Margaritis et al, 1997;Vasankari et al, 1997;Liu et al, 1999;Vider et al, 2001;FisherWellman & Bloomer, 2009) είτε ακόμα μείωσε το οξειδωτικό στρες σε σχέση με την κατάσταση ηρεμίας, όπως συνέβη και στη διατριβή αυτή με τη συγκέντρωση της GSH και το λόγο GSH:GSSG (Chevion et al, 2003;Inayama et al, 1996;FisherWellman & Bloomer, 2009). Αυτό οφείλεται πιθανά σε διάφορες αιτίες όπως τα διαφορετικά πρωτόκολα άσκησης που εφαρμόστηκαν αλλά και στο γεγονός ότι ορισμένα ενδογενή αντιοξειδωτικά όταν εξουδετερώσουν τις ελεύθερες ρίζες απομακρύνονται ή αδρανοποιούνται με αποτέλεσμα να μην εμφανίζεται αυξημένη η συγκέντρωσή τους μετά την άσκηση.…”