Οι σηπτικοί ασθενείς στην κλινική πράξη χρειάζεται συχνά να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση με γενική αναισθησία, προκειμένου να εξαλειφθεί η εστία της σήψης. Η επιλογή του κατάλληλου αναισθητικού πρωτοκόλλου είναι δύσκολη, καθώς τα περισσότερα αναισθητικά φάρμακα καταστέλλουν, την ήδη επιβαρυμένη από τη σήψη, καρδιακή και αναπνευστική λειτουργία.Το ισοφλουράνιο και το σεβοφλουράνιο είναι τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα πτητικά αναισθητικά τόσο στην Ιατρική όσο και στην Κτηνιατρική. Τα δεδομένα στη διεθνή βιβλιογραφία σχετικά με την χρησιμοποίησή τους για τη διατήρηση της αναισθησίας σε σηπτικούς κονίκλους και την επίδραση της σήψης στην αναισθησία, είναι περιορισμένα. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να συγκρίνει το ισοφλουράνιο και το σεβοφλουράνιο όταν αυτά χορηγούνται για τη διατήρηση της αναισθησίας σε υγιείς και σηπτικούς κονίκλους, καθώς επίσης και η επίδραση της σήψης στην αναισθησία των κονίκλων.Διενεργήθηκε προκαταρκτική μελέτη σε δεκαέξι αρσενικούς κονίκλους προκειμένου να τυποποιηθούν όλες οι αναισθησιολογικές, χειρουργικές και υπερηχοτομογραφικές διαδικασίες του πειραματισμού.Για τη διενέργεια του κυρίως πειραματισμού χρησιμοποιήθηκαν τριάντα έξι (36) αρσενικοί κόνικλοι, φυλής New Zealand White, μέσου σωματικού βάρους 3,3 κιλών, οι οποίοι χωρίστηκαν στις παρακάτω τέσσερις (4) ομάδες των 9 ζώων (n=9).α. Ομάδα 1 (Ομάδα Ελέγχου Ισοφλουρανίου, ΕΙ): Σε εννέα κλινικώς υγιή ζώα, μετά την εγκατάσταση αναισθησίας, χορηγήθηκε ισοφλουράνιο για τη διατήρησή της, επί 120 λεπτά.β. Ομάδα 2 (Ομάδα Ελέγχου Σεβοφλουρανίου, ΕΣ): Σε εννέα κλινικώς υγιή ζώα, μετά την εγκατάσταση αναισθησίας, χορηγήθηκε σεβοφλουράνιο για τη διατήρησή της, επί 120 λεπτά. γ. Ομάδα 3 (Ομάδα Σήψης Ισοφλουρανίου, ΣΙ): Σε εννέα σηπτικά ζώα, μετά την εγκατάσταση αναισθησίας, χορηγήθηκε ισοφλουράνιο (1 MAC) για τη διατήρησή της, επί 120 λεπτά.δ. Ομάδα 4 (Ομάδα Σήψης Σεβοφλουρανίου, ΣΣ): Σε εννέα σηπτικά ζώα, μετά την εγκατάσταση αναισθησίας, χορηγήθηκε σεβοφλουράνιο για τη διατήρησή της, επί 120 λεπτά.Η σήψη προκλήθηκε με την ενδοφλέβια έγχυση κλινικού στέλεχος Escherichia coli και η εγκατάσταση της σήψης πιστοποιήθηκε από την εμφάνιση λευκοπενίας και υποθερμίας ή υπερθερμίας, σύμφωνα με τα καθιερωμένα κριτήρια του Συνδρόμου Συστημικής Φλεγμονώδους Αντίδρασης, SIRS).Στα ζώα όλων των ομάδων χορηγήθηκε ενδομυϊκώς μιδαζολάμη (1,2 mg/kg), βουτορφανόλη (0,3 mg/kg) και κεταμίνη (50 mg/kg) για προνάρκωση και εγκατάσταση της αναισθησίας. Τα ζώα στη συνέχεια διασωληνώθηκαν, ενώ η αναπνοή τους υποστηριζόταν μηχανικά.Για κάθε ζώο υπολογίστηκε ο απαιτούμενος χρόνος για την εγκατάσταση της αναισθησίας. Η αρτηριακή πίεση καταγραφόταν με φλεβοκαθετήρα που είχε τοποθετηθεί στην αριστερή κοινή καρωτίδα. Στη συνέχεια, σε κάθε ζώο προσδιορίστηκε η ελάχιστη απαιτούμενη συγκέντρωση ισοφλουρανίου ή σεβοφλουρανίου (ένδειξη εξαερωτήρα), η οποία και του χορηγήθηκε επί 120 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της ανάνηψης ελέγχονταν και καταγράφονταν οι χρόνοι που απαιτήθηκαν για την επανάκτηση των απωλεσθέντων αντανακλαστικών, καθώς και ο χρόνος που απαιτήθηκε για τη διακοπή της μηχανικής υποβοήθησης της αναπνοής και την αφαίρεση του τραχειοσωλήνα.Κατά τη διάρκεια της αναισθησίας καταγράφονταν σε κάθε ζώο, η καρδιακή συχνότητα και η αρτηριακή πίεση, ενώ η καρδιά εξεταζόταν υπερηχοτομογραφικά για την εκτίμηση της λειτουργίας, αλλά και των διαστάσεών της.Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης κατέδειξαν ότι τόσο το ισοφλουράνιο όσο και το σεβοφλουράνιο μπορούν να χορηγηθούν με ασφάλεια στους σηπτικούς κονίκλους για τη διατήρηση της αναισθησίας. Το σεβοφλουράνιο σε σύγκριση με το ισοφλουράνιο, καταστέλλει σε μικρότερο βαθμό το καρδιαγγειακό σύστημα, ενώ εξασφαλίζει ποιοτικότερη και ταχύτερη ανάνηψη, τόσο στους υγιείς όσο και στους σηπτικούς κονίκλους. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι η σήψη επηρεάζει την αναισθησία των κονίκλων, καθώς η εγκατάσταση της αναισθησίας ήταν ταχύτερη και η ανάνηψη βραδύτερη στους σηπτικούς κονίκλους, που έλαβαν ισοφλουράνιο ή σεβοφλουράνιο. Η σήψη προκάλεσε επίσης μείωση της ελάχιστης απαιτούμενης συγκέντρωσης του ισοφλουρανίου και του σεβοφλουρανίου στον κόνικλο. Η ανάνηψη των υγιών κονίκλων που έλαβαν ισοφλουράνιο ή σεβοφλουράνιο, ήταν ταχύτερη σε σχέση με τους σηπτικούς. Η σήψη είχε αρνητική χρονοτρόπο και ινοτρόπο δράση στους κονίκλους. Η μείωση της συσπαστικότητας της αριστερής κοιλίας των σηπτικών κονίκλων και, ως επακόλουθο, της αρτηριακής πίεσης ήταν αποτέλεσμα κυρίως της αύξησης της τελοδιαστολικής και, λιγότερο, της τελοσυστολικής διαμέτρου της αριστερής κοιλίας. Η σήψη προκάλεσε, επίσης, αύξηση της τελοδιαστολικής και της τελοσυστολικής διαμέτρου της δεξιάς κοιλίας.Η ενδομυϊκή χορήγηση μιδαζολάμης, βουτορφανόλης και κεταμίνης είχε πολύ καλή ηρεμιστική και αναλγητική δράση στους υγιείς, αλλά και στους σηπτικούς κονίκλους, επιτυγχάνοντας ικανοποιητική εγκατάσταση της αναισθησίας, η οποία επέτρεπε την ασφαλή διασωλήνωση της τραχείας, αλλά και την πραγματοποίηση μικροεπεμβάσεων, όπως ο καθετηριασμός των καρωτίδων και άλλων αγγείων. Η ελάχιστη απαιτούμενη συγκέντρωση του ισοφλουρανίου και του σεβοφλουρανίου σε υγιείς κονίκλους στους οποίους χορηγήθηκε μιδαζολάμη, βουτορφανόλη και κεταμίνη για την προνάρκωση και την εγκατάσταση της αναισθησίας ήταν 1,9 και 2,7 %, αντίστοιχα, μικρότερη δηλαδή από την προτεινόμενη MAC στη βιβλιογραφία (2,05 και 3,7 %, αντίστοιχα). Η αντίστοιχη ελάχιστη απαιτούμενη συγκέντρωση του ισοφλουρανίου και του σεβοφλουρανίου σε σηπτικούς κονίκλους, ήταν 1,7 και 2,39 %.