Alternative Practices for Vegetation Management in Archaeological Sites - The Case of Eleusis

Papafotiou, Μ.; Kanellou, E.; Economou, George

doi:10.17660/actahortic.2010.881.148

Cited by 10 publications

(10 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Moreover, many species, especially shrubs and trees, are not completely eliminated because only the above-ground portion is cut. In recent years alternative non-chemical methods for weed control, including flame weeding and soil solarization, have been proposed (Papafotiou et al, 2016;Papafotiou et al, 2010). These treatments are often more expensive than chemical weed control due to higher treatment frequency and greater energy consumption than chemical weed control, resulting in a lower cost/benefit ratio (Kempenaar et al, 2002).…”

Section: Plant Deterioration and Management Guidelinesmentioning

confidence: 99%

Deteriogenic flora of the Phlegraean Fields Archaeological Park: ecological analysis and management guidelines

Motti

Bonanomi

Stinca

2020

Nordic Journal of Botany

View full text Add to dashboard Cite

Biodeterioration, the alteration caused by living organisms, on historical buildings and stone monuments is a well-known problem affecting two-thirds of the world's cultural heritage. The study of the flora growing on wall surface is of particular importance for the assessment of the risk of biodeterioration of stone artifacts by vascular plants, and for maintenance planning. In this study, we investigate how rock type, exposure and inclination of the wall affect the biodeteriogenic flora at 13 sites of the Archaeological Park of the Phlegraean Fields located in the province of Naples, in southern Italy. For each site, we analysed randomly selected square areas with 2 x 2 m size, representing the different vegetation types in terms of vascular plant species cover. The total number of plant species recorded was 129, belonging to 43 families. Erigeron sumatrensis, Sonchus tenerrimus, and Parietaria judaica are the most commonly reported species, while Capparis orientalis is the species with the highest average coverage. Substrate type, exposure and surface inclination affect the floristic composition, with the average plant cover significantly higher on vertical surfaces and at western and southern exposure. All the main biodeteriogenic vascular plant species grow on more or less porous lythotype like yellow tufa, conglomerate and bricks. Finally, woody plants eradications methods are proposed by the tree cutting and local application of herbicides, to avoid stump and root sprouting and to minimize the dispersion of chemicals in the surrounding environment..

show abstract

Section: Plant Deterioration and Management Guidelinesmentioning

confidence: 99%

Deteriogenic flora of the Phlegraean Fields Archaeological Park: ecological analysis and management guidelines

Motti

Bonanomi

Stinca

2020

Nordic Journal of Botany

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Archaeological sites are often large scale, open spaces that enclose a variety of monuments, including free spaces between monuments. These spaces are rapidly colonized by herbaceous plants, especially during the rainy season (November to April) (Hatzidakis 1998; Papafotiou et al 2010). Weed presence between the monuments is not desirable because weeds can 1) conceal the monuments, 2) interfere with regular maintenance and restoration, 3) obstruct site access for visitors, 4) impair the aesthetics of the site (give the appearance of neglect), and 5) increase the risk of fire during the long hot and dry summer season of the Mediterranean region (Lisci et al 2003; Mishra et al 1995; Zahos 1998).…”

mentioning

confidence: 99%

Flame Weeding at Archaeological Sites of the Mediterranean Region

et al. 2017

View full text Add to dashboard Cite

Archaeological sites of the Mediterranean region are widely colonized by weed species causing various problems both to the monuments and the functionality of the sites. Due to recent regulatory restrictions for herbicide use at archaeological sites, flame weeding was studied as an alternative weed management method. The objective of the study was to test two propane doses (99 kg ha−1 and 129 kg ha−1) applied two, three, or four times at three archaeological sites of Greece (Kolona, Ancient Messene and Early Christian Amfipolis). Percent weed control and weed heights were significantly affected by flaming treatments. Visual evaluation of percent weed control suggested that the propane dose of 129 kg ha−1 applied four times provided excellent weed control (>90%) for over 2 months. Annual broadleaf weeds were controlled better with flaming than grasses and perennial broadleaf species. The high propane dose applied four times reduced average vegetation height to about 10 cm, which was the desirable vegetation height wanted by the managers of the archeological sites suggesting that flame weeding has the potential to be used effectively for weed management in archaeological sites of the Mediterranean region.

show abstract

“…Το ΝΑΑ εφαρμόζεται σε συγκεντρώσεις περίπου 100 έως 200 ppm σε παραγωγικούς ελαιώνες (Barone et al, 2013, Martin et al, 1994, αλλά ο Dag et al (2009) αναφέρει ότι η μείωση του αριθμού των καρπών είναι ανάλογη της αύξησης συγκέντρωσης του ΝΑΑ. Σε πείραμα σε δενδρύλλια ελιάς στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, βρέθηκε ότι συγκέντρωση 100 ppm NAA επέφερε 77% καρπόπτωση, ενώ συγκέντρωση 300 ppm και άνω επέφερε ολική καρπόπτωση (100%) στα ελαιόδεντρα (Παπαφωτίου et al, 2009, Papafotiou et al, 2010a.…”

Section: χαμαίφυτα και ρ: φανερόφυταunclassified

“…Οι επεμβάσεις εγκατάστασης φυτών σε ένα τοπίο είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ του τι είναι επιθυμητό και τι είναι εφικτό και η εγκατάσταση τεχνητών λειμώνων μπορεί να αποφέρει το επιθυμητό οπτικά αποτέλεσμα με σχετικά μικρή τροποποίηση του τοπίου (Dunnett, 2014 (Παπαφωτίου et al, 2009, Papafotiou et al, 2010a . Από τα αποτελέσματα του πειράματος αποφασίστηκε η απλοποίηση των μιγμάτων, η χρήση των πιο επιτυχημένων πλατύφυλλων ειδών, η αφαίρεση των αγρωστωδών από τα μίγματα και η εντατικοποίηση των επεμβάσεων περιορισμού των ζιζανίων.…”

Section: χαμαίφυτα και ρ: φανερόφυταunclassified

“…Επιπλέον, θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν ο τρόπος πολλαπλασιασμού και διασποράς των επιλεγμένων φυτικών ειδών. Στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας έχει παρατηρηθεί η διασπορά νεαρών δενδρυλλίων ελιάς, που φυτρώνουν πάνω σε μέλη του μνημείου και προκαλούν μηχανικές καταστροφές, που προέχονται από τη διασπορά σπερμάτων από τα ελαιόδεντρα που αποτελούν μέρος της φύτευσης του χώρου (Παπαφωτίου et al, 2009, Papafotiou et al, 2010a, Papafotiou et al, 2010b.…”

Section: μ ε ρ ο σ ι ι ιunclassified

See 1 more Smart Citation

Ανάπτυξη Μεθόδων Διαχείρισης Αυτοφυούς Βλάστησης Αρχαιολογικών Χώρων Με Βάση Ενδεικτική Καταγραφή Χλωρίδας Και Σχετιζόμενων Προβλημάτων Καθώς Και Διαμόρφωση Των Αρχών Σχεδιασμού Της Βλάστησης Με Στόχο Την Προστασία Του Μνημείου Και Την Ανάδειξη Του Ιστορικού Τοπίου

Κανέλλου¹

View full text Add to dashboard Cite

Η βλάστηση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του τοπίου των αρχαιολογικών χώρων. Η πλούσια αυτοφυής βλάστηση που εποικίζει χώρους και μνημεία, αλλά και η φυτεμένη, στο πλαίσιο ενός συστηματικού προγράμματος, καλλωπιστική βλάστηση, αναδεικνύει τα μνημεία, δημιουργεί ατμόσφαιρα, υπογραμμίζοντας το πέρασμα του χρόνου και αντανακλά τη σχέση παρελθόντων πολιτισμών με τη περιβάλλουσα φύση, ως μια ευκαιρία αναδρομής και ονειροπόλησης. Παρ’ όλα αυτά όταν αφήνεται ανεξέλεγκτη προκαλεί ποικίλα προβλήματα στην κατάσταση διατήρησης των μνημείων και τη λειτουργικότητα των αρχαιολογικών χώρων, όπως μηχανικές καταστροφές, χημική διάβρωση, δυσκολία στην προσπέλαση των χώρων, παρεμπόδιση των εργασιών συντήρησης και αποκατάστασης και κίνδυνο πυρκαγιάς. Με βάση τα παραπάνω, προκύπτει η ανάγκη διαχείρισης της βλάστησης των αρχαιολογικών χώρων, που περιλαμβάνει την αξιολόγηση της αυτοφυούς βλάστησης και των σχετιζόμενων προβλημάτων, την εφαρμογή μεθόδων περιορισμού των ζιζανίων και τη μελέτη του θεωρητικού πλαισίου, που διέπει την προσθήκη καλλωπιστικής βλάστησης στουςαρχαιολογικούς χώρους, με γνώμονα την προστασία και ανάδειξη του μνημείου και του φυσικού τοπίου. Ως μέρος της παρούσας διατριβής καταγράφηκε η αυτοφυής βλάστηση, επτά αρχαιολογικώνχώρων, με τη λήψη τυχαίων δειγμάτων πάνω και γύρω από τα μνημεία. Από την καταγραφή βρέθηκε ότι στους χώρους μελέτης κυριαρχούσαν τα θερόφυτα, οι τρείς πολυπληθέστερες σε είδη βοτανικές οικογένειες, ήταν οι Fabaceae, Poaceae και Asteraceae και οι χώροι παρουσίαζαν υψηλές τιμές δεικτών ποικιλότητας. Τα παραπάνω σχετίζονται με τις ξηροθερμικές κλιματικές συνθήκες και με τη διαταραχή που προκαλούν οι ετήσιες επεμβάσεις περιορισμού των ζιζανίων στους χώρους. Επιπλέον, φάνηκε ότι τα φυτικά είδη τείνουν να ομαδοποιούνται και να χαρακτηρίζουν τους αρχαιολογικούς χώρους στους οποίους φύονται, στοιχείο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανάδειξη ενός αρχαιολογικού χώρου, στο διευρυμένο πλαίσιο ολοκληρωμένης αποκατάστασης και ανάδειξης. Ακόμη, διεξήχθη έρευνα ερωτηματολογίου σε όλες τις Εφορείες Αρχαιοτήτων της χώρας, σχετικά με τις μεθόδους διαχείρισης της βλάστησης, που υιοθετούνται από τις περιφερειακέςυπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Επιπλέον, διερευνήθηκε η αποτελεσματικότητα μεθόδων διαχείρισης ζιζανίων και πιο συγκεκριμένα η φλόγιση, η ηλιοαπολύμανση, η κατάχωση ευπαθών ευρημάτων, η διάστρωση με αδρανή υλικά, η εντοπισμένη εφαρμογή ζιζανιοκτόνων, ο περιορισμός ανεπιθύμητης καρποφορίας και τέλος η εγκατάσταση τεχνητού λειμώνα ποωδών ειδών με σπορά. Από τις απαντήσεις στην έρευνα ερωτηματολογίου, αντλήθηκαν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την αντίληψη της σχέσης μνημείου και βλάστησης, από τους αρμόδιους επίσημους φορείς. Από τα αποτελέσματα των πειραματικών εφαρμογών μεθόδων περιορισμού ζιζανίων φάνηκε ότι η φλόγιση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο ζιζανίων σε αρχαιολογικούς χώρους, καθώς περιορίζει σημαντικά (>90%) τον πληθυσμό ζιζανίων, κατά τη διάρκεια της βλαστητικής περιόδου. Η εφαρμογή ηλιοαπολύμανσης μπορεί να επιφέρει την πλήρη αποτροπή ανάδυσης των ζιζανίων για τρείς έως τέσσερις μήνες, κατά τη διάρκεια της περιόδου με την πιο άφθονη βλάστηση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο ενός προγράμματος διαχείρισης βλάστησης σε αρχαιολογικούς χώρους. Τα αποτελέσματα του πειράματος κατάχωσης έδειξαν ότι η προτεινόμενη διάταξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική λύση, για την αποτελεσματική προστασία ψηφιδωτών και άλλων ευπαθών ευρημάτων σε αρχαιολογικούςχώρους, ενώ τα αδρανή υλικά παρέχουν άριστη προστασία από την ανάδυση ζιζανίων στους χώρους κίνησης επισκεπτών. Η εντοπισμένη εφαρμογή ζιζανιοκτόνων είχε 100% επιτυχία στην εξόντωση φυτών κάπαρης και αείλανθου, εξαλείφοντας το σοβαρό πρόβλημα των μηχανικών καταστροφών από την ανάπτυξη ριζών μέσα στις αρχαίες κατασκευές, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την προστασία του μνημείου και του περιβάλλοντος. Από τη μελέτη αντιμετώπισης ανεπιθύμητης καρποφορίας, φάνηκε ότι δόση ΝΑΑ 300 ppm και άνω μπορεί να επιφέρει υψηλό ποσοστό καρπόπτωσης (80%) σε ελαιόδεντρα, αν εφαρμοστεί σε πρώιμο στάδιο της ανάπτυξης των καρπών, περιορίζοντας εξαιρετικά τη διασπορά σπερμάτων και άρα και νέων δενδρυλλίων στα μνημεία. Τα πειράματα τεχνητού λειμώνα ποωδών ειδών έδειξαν ότι είναι δυνατή η εγκατάσταση μίγματος με σπορά, παρ’ όλα αυτά είναι απαραίτητη η εφαρμογή ελέγχου των ζιζανίων κατά τη χειμερινή βλαστητική περίοδο, ενώ καταλληλότερα είδη ήταν τα καλέντουλα, μηδική, τριφύλλι υπόγειο και πεντάνευρο. Από τη συλλογή στοιχείων, που αφορούν το θεωρητικό πλαίσιο των επεμβάσεων στην περιβάλλουσα βλάστηση των αρχαιολογικών χώρων, που συμπορεύεται με τις αρχές των αναστηλώσεων, φάνηκε ότι η βλάστηση που περιβάλλει τα μνημεία πρέπει να μελετάται, οι νέες φυτεύσεις δεν πρέπει να απειλούν την κατάσταση διατήρησης των μνημείων, η επιλογή των ειδών πρέπει να συμβαδίζει με τον ιστορικό χαρακτήρα του χώρου, ενώ η βλάστηση, αυτοφυής και καλλωπιστική, μπορεί να ενταχθεί στο μουσειολογικό αντικείμενο των χώρων για την ανάδειξη της σχέσης παρελθόντων πολιτισμών με τη φύση ή/και για την ανάδειξη του φυσικού τοπίου καθ’ εαυτού.

show abstract

Alternative Practices for Vegetation Management in Archaeological Sites - The Case of Eleusis

Cited by 10 publications

References 0 publications

Deteriogenic flora of the Phlegraean Fields Archaeological Park: ecological analysis and management guidelines

Deteriogenic flora of the Phlegraean Fields Archaeological Park: ecological analysis and management guidelines

Flame Weeding at Archaeological Sites of the Mediterranean Region

Contact Info

Product

Resources

About