An Investigation of L1 Use in Foreign Language Classrooms: Evidence from Brain Research

Abstract

Anadili edinimi hızlı ve zahmetsiz ilerleyen bir süreç olmasına rağmen, sonradan öğrenilen dil, birçok birey için birtakım zorluklar teşkil etmektedir. Özellikle, geç yaşta öğrenilen dilde iletişim kurabilmek bireyler için son derece uzun ve yorucu olabilmektedir. Sınıf ortamında bu zorlukları ortadan kaldırmayı amaçlayan görüşler, özellikle teknoloji ve bilgi paylaşımının ilerlemesiyle önemli ölçüde başarılı olmuşlardır. Ancak, bu süreçte anadilinin rolü tartışma konusu olmuştur. Bu makalede, öğrencilere öğrendikleri yabancı dilde iletişim kurabilmelerini sağlamak için sadece hedef dilin kullanılmasını öngören görüşlerin dil öğrenimi üzerindeki etkilerinin beyin ve dil açısından değerlendirilmesi yapılmıştır. Duygusal (afektif), bilişsel ve psikodilbilimsel ve beyindilbilimsel çalışmalardan elde edilen verilere dayanarak, anadili kullanımının dil eğitiminin her aşamasında tamamen kısıtlanması olası görülmemekte ve dil öğrenme başarısını da olumsuz yönde etkileyeceği düşünülmektedir.

Suri̇yeli̇ Mülteci̇leri̇n Yoğun Olarak Yaşadiği İllerde Türkçe Öğrenme Süreçleri̇ Üzeri̇ne Öğretmen Görüşleri̇

“…Sınıftaki tüm öğrencilerin Arap kökenli olmasının getirdiği olumlu ve olumsuz durumlara ilişkin öğretmenlerin görüşlerine ait veriler aşağıdaki gibi verilmiştir. (Şimşek, 2010;Kayaoğlu, 2012;Özçelik, 2013;Şavlı ve Kalafat, 2014, Mergen, 2018 yapılan bazı çalışmalarda ulaşılan bir sonuçtur. Bu bağlamda Şimşek (2010:4) ana dile özellikle strateji eksikliği çekildiğinde dersin başarılmasına yardımcı olduğundan ve anlama güçlüğü doğduğunda ise dersin akışını sağlayıp zaman kazandırdığından sınıfiçi söylem oluşturmada başvurulduğunu; Mergen (2018:556) geribildirim vermek, öğretmenler için öğrenciyle birebir iletişim kurmak, öğrenciyi motive etmek ya da disiplin sorunlarını çözmek için önemli birer fırsat olduğunu bu nedenle böyle bir fırsatı ana dilinde gerçekleştirmek kaçınılması gereken bir durum değil, öğretmenin öğrencileri yararına kullanabileceği bir ayrıcalık olarak görülmesi gerektiğini belirtir.…”