“…Siberaylaklık kavramı, konu olarak öncelikle birçok çalışmada çalışanlar üzerinde araştırılmış olsa da, mobil teknolojilerin ve bu teknolojilere uyumlu uygulamaların geliştirilmesi ve özellikle de gençler arasında kullanımının artması neticesinde eğitim alanında da örneğin üniversite öğrencilerinin (Akbulut vd., 2016;Arabacı, 2017;Dursun vd., 2018;Ergün ve Altun, 2012;Galluch ve Thatcher, 2006;Genç ve Tozkoparan, 2017;Gerow vd., 2010;Heidari, 2018;Kalaycı, 2010;Keser vd., 2016;Knight, 2017;Özcan, Gökçearslan ve Yüksel, 2017;Ravizza vd., 2014;Soh vd., 2018;Taneja vd., 2015;Wu vd., 2018;Yuwanto, 2018;Yaşar ve Yurdugül, 2013), lise öğrencilerinin (Akbulut vd., 2016;Baturay ve Toker, 2015;Gencer ve Koc, 2012), öğretmenlerin (Akbulut vd., 2016;Demir ve Seferoğlu, 2016;McBride, Milligan ve Nichols, 2013), akademisyenlerin (Zoghbi, 2012), çalışanların ve öğrencilerin (Akbulut, Dönmez ve Dursun, 2017) siberaylaklık davranışlarında bulunma durumlarını araştıran birçok çalışmaya rastlanabilmektedir. Eğitim açısından bakıldığında siberaylaklık öğrencilerin ders saatleri içerisinde interneti ders ile ilgili olmayan, kişisel işleri için kullanma eğilimi ya da farklı amaçla kullanma davranışı (Ergün ve Altun, 2012;Gerow vd., 2010;Kalaycı, 2010;Varol ve Yıldırım, 2018) olarak ifade edilmektedir.…”