Kodeks cywilny Chile stanowi najważniejszą kodyfikację Ameryki Łacińskiej, ponieważ wpłynął na zdecydowaną większość systemów prawnych w regionie, a także poza nim. W samym Chile kodeks ten doskonale odpowiadał potrzebom kraju, który dążył do konsolidacji społecznej i politycznej oraz miał ambicję stać się lokalnym mocarstwem. Artykuł przedstawia tło historyczne prac nad kodeksem oraz prezentuje jego autora, którego zasługi dla procesu kodyfikacji i tworzenia tożsamości prawnej kontynentu są nie do przecenienia. Przede wszystkim jednak opisuje metodę pracy nad kodeksem składającą się z dwóch podstawowych etapów – konsolidacji prawa kolonialnego, a następnie kodyfikacji uwzględniającej rozwiązania wypracowane w różnych systemach prawnych, opierającej się na wielości źródeł i inspiracji. Kodeks miał osiągnąć równowagę między konserwatyzmem i tradycją, rozumianą jako prawo hiszpańskie, zwłaszcza Siete Partidas, a najnowszymi osiągnięciami nauki prawa w Chile, głównie z Kodeksu Napoleona, kładącymi nacisk na liberalizację stosunków gospodarczych. Ta cecha okazała się uniwersalna i ponadczasowa, co sprawiło, że kodeks odniósł sukces w Chile i stał się popularny na całym kontynencie.