Antropologiczne wątki rytu hiszpańsko-mozarabskiego z perspektywy euchologii In initio anni

Abstract

Uniwersytet Mikołaja Kopernika, ToruńAntropologiczne wątki rytu hiszpańsko-mozarabskiego z perspektywy euchologii In initio anni Z tekstów liturgicznych zawsze wyłania się pewien obraz człowieka w jego celebracyjnej relacyjności do Boga i do całej wspólnoty, a jednocześnie skrywają one konkretną wizję życia i wartości. Ten antropologiczny potencjał obecny jest jednak nie tylko w euchologii, ale w samym akcie kultu, który obejmuje człowieka w jego duchowo-cielesnej naturze 2 . Ta podstawowa logika antropologiczna wyznacza jednak różne wersje praktyk pobożnych, od devotio moderna z jej podkreślaniem priorytetu myślnej modlitwy po charyzmatyczne uwielbienia, nacechowane emocjonalnością i rolą zewnętrznych znaków ciała, gestów, tańców. Dlatego nie dusza sprawuje liturgię ani samo ciało, ale cały człowiek, który kierując się ku Bogu, zdobywa, na sposób liturgiczny, głębokie Jego poznanie: w ten sposób zyskuje wiedzę dostępną na sposób rytualny czy 1 Adiunkt w Katedrze Teologii Fundamentalnej i Dogmatycznej na Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu; profesor stowarzyszony Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie. E-mail: piotr.roszak1@wp.pl. 2Feria IV in prima hebdomada Quadragesima, alia: "Quo tam anima quam corpore praeparati, sancto altario tuo ministrare mereamur illaesi".