Apical hypertrophic cardiomyopathy: a case report

Abstract

Pedesetosmogodiπnji bolesnik s otprije poznatom arterijskom hipertenzijom i tumorom nadbubreaene aelijezde hospitaliziran je u KliniËkoj bolnici Dubrava, Zagreb zbog bolova u prsima koji su imponirali kao stenokardija te osjeÊaja nepravilnog srËanog rada. Obiteljska anamneza je bila negativna s obzirom na iznenadnu srËanu smrt, kardiomiopatije ili srËano zatajivanje. Viπeslojnom kompjuteriziranom tomografijom bubrega i nadbubreaenih aelijezda verificirao se hormonski neaktivan adenom lijeve nadbubreaene aelijezde. Fizikalni nalaz je bio u granicama normale, kao i srËani biomarkeri te Rtg srca i pluÊa. Dominanatan nalaz u EKG-u su bili duboko negativni T-valovi u prekordijskim odvodima (Slika 1) koji su se pratili untrag 10 godina zbog Ëega je bila uËinjena i koronarografija koja je bila uredna. U ranijim nalazima transtorakalne ehokardiografije (TTE) opisivana je koncentriËna hipertrofijska kar- SAAEETAK: Apikalna hipertrofijska kardiomiopatija (AHK) predstavlja rijetku varijantu hipertrofijske kardiomiopatije koju karakterizira zadebljanje najdistalnijeg dijela stijenke lijevog ventrikula. Prvi put ju je opisao Sakamoto 1976. godine u Japanu. U radu Yamaguchi i sur. AHK opisana je kao zapanjujuÊi elektrokardiografski zapis u vidu negativnih T-valova u prekordijalnim odvodima te ventrikulografijom prikazana lijeva klijetka koja podsjeÊa na "as pika". Iako je ovaj entitet ËeπÊi u Aziji i Ëini oko 13% do 25% ukupnih hipertrofijskih kardiomiopatija, takoer je opisan i u zapadnim zemljama, ali sa znatno manjom prevalencijom. Za dijagnozu AHK koristimo EKG, ehokardiografiju, ventrikulografiju, nuklearnu perfuziju srca i magnetsku rezonanciju srca.Prikazujemo 58-godiπnjeg bolesnika kod kojeg je AHK bila neprepoznata deset godina. ZakljuËno, i u hrvatskoj populaciji moaeemo naiÊi na ovu rijetku varijantu hipertrofijske kardiomiopatije, a pravilna interpretacija EKG i ehokardiografije ukazuje na ovaj rijedak entitet. KLJU»NE RIJE»I: apikalna hipertrofijska kardiomiopatija, abnormalan EKG, ehokardiografija SUMMARY: Apical hypertrophic cardiomyopathy (AHC) is a rare variant of hypertrophic cardiomyopathy characterized by thickening of the most distal part of the left ventricular (LV) wall. It was first described by Sakamoto in 1976 in Japanese patients. AHC was reported as a striking electrocardiographic pattern of giant negative T-waves and angiographic feature of end diastolic LV cavity configuration resembling an ace of spade by Yamaguchi et al. Although AHC is more common in Asia and it accounts for about 13% to 25% of all cases of hypertrophic cardiomyopathy, it is much less prevalent in the western population. Diagnostic modalities include ECG, echocardiography, ventriculography, nuclear myocardial perfusion studies and cardiac magnetic resonance imaging. We present a 58-year-old man with AHC that was unrecognized for the previous 10 years. In conclusion, this rare disease could be found in the Croatian population too, whereas the appropriate interpretation of the ECG and echocardiography is crucial in recognizing ...