“…Αίηηα ιεηηνπξγηθήο ζθνιίσζεο κπνξεί λα είλαη: ε χπαξμε αληζνζθειίαο, ε θιήζε ηεο ιεθάλεο, ε θήιε ηνπ κεζνζπνλδχιηνπ δίζθνπ, πνπ πξνθαιεί ζπαζκφ ησλ παξαζπνλδπιηθψλ κπψλ, ε δηζθίηηδα, ην νζηενεηδέο νζηέσκα. [1][2][3] Η δηφξζσζε ηνπ κήθνπο ηνπ βξαρχηεξνπ ζθέινπο κε ηνπνζέηεζε θαηάιιειεο αλχςσζεο, ε δηφξζσζε ηεο θιίζεο ηεο ιεθάλεο κε ηε ιήςε αθηηλνγξαθίαο ζε θαζηζηή ζέζε θαη ε ρνξήγεζε θαξκαθεπηηθήο αγσγήο γηα ηε ιχζε ηνπ κπτθνχ ζπαζκνχ ησλ παξαζπνλδπιηθψλ κπψλ αληίζηνηρα δηνξζψλεη ηηο ζθνιηψζεηο απηέο. [1][2][3] Δπίζεο, ε ιήςε αθηηλνγξαθηψλ ζε χπηηα ζέζε αλαηξεί ηα θπξηψκαηα ησλ ιεηηνπξγηθψλ ζθνιηψζεσλ, ηα νπνία εκθαλίδνληαη ζηηο νπηζζνπξφζζηεο αθηηλνγξαθίεο ζε φξζηα ζέζε.…”