Apokalipsa zombie we współczesnej literaturze dziecięcej

Abstract

Artykuł stanowi studium interpretacyjne trzech anglosaskich utworów zombiecentrycznych (nietłumaczonych na język polski): A Brain is for Eating (2001) Dana i Amelii Jacobsów z ilustracjami Scotta Brundagea, Peanut Butter & Jelly Brains (2015) Joe'go McGee i Charles'a Santoso oraz Zombie Cat. The Tale of a Decomposing Kitty (2012) Isabel Atherton i Bethany Straker. Teksty te, skierowane do dzieci w młodszym wieku szkolnym, należą do popularnego we współczesnej literaturze dziecięcej nurtu monsterologicznego (Warner 2000:45). Nurt ten rozwija się prężnie na gruncie anglosaskim od lat 50. XX wieku, co autorki niniejszego artykułu omawiały wyczerpująco w pracach poświęconych XXi XXI-wiecznej monsterologicznej literaturze dziecięcej, ale także tej dedykowanej dorosłym (

Makabrycznie małe, okropnie odważne i potwornie perfekcyjne. O postaciach czarownic w dziecięcych książkach obrazkowych

“…W ten sposób przeniesiony zostaje akcent z magiczności na fantastyczność. Obecność różnego typu postaci potwornych służy często w literaturze dziecięcej oswajaniu czytelnika z grozą i horrorem (Slany, 2016), a nawet w nieco poważniejszej konwencji -ze śmiercią, jak np. w utworze Ignatek szuka przyjaciela Pawła Pawlaka (2015).…”

“…w It's Raining Bats & Frogs czy The Littlest Witch, gdzie osią tematyczną staje się parada czarownic. Pragnienie wolności, którą może zapewnić 12 O pokrewnym zjawisku łączenia grozy i groteski w literaturze dziecięcej tak pisze Slany (2016): "W »dziecięcej powieści grozy« karnawałowość opiera się przede wszystkim na poetyce grozy i groteski, wręcz nawet na hiperbolizacji tych form, co przejawia się intensyfikowaniem i komplikowaniem prześladowczej fabuły, by w finale pozwolić grotesce na przewagę nad grozą, łagodząc początkowe napięcie i upewniając dziecięcego odbiorcę o ludyczności grozy i fikcjonalności (wręcz sztuczności) świata przedstawionego" (s. 207). 13 Więcej na temat skryptów i schematów kognitywnych pisze John Stephens (2011).…”

“…Polscy badacze często używają tych słów zamiennie (m. in. Baczyńska-Hryhorowicz, 2022;Slany, 2016;Ucherek, 2015Ucherek, , 2020. Ucherek (2018, s. 257) zwraca uwagę na zespolenie wyobrażenia ludowej jędzy z wizerunkiem chrześcijańskiej czarownicy, co sprawiło, że wyrazy "czarownica", "wiedźma", "jędza", a nawet często "baba jaga" traktuje się synonimicznie.…”