ÖZETAmaç: Bu çalışmadaki amacımız, papiller tip ile şeffaf hücreli renal hücreli kanser alt tiplerini ayırt etmede difüzyon ağırlıklı görüntülemenin yararlılığını belirlemektir. Yöntem: Papiller tip ve şeffaf hücreli tip renal kanseri olan toplam 16 olgu retrospektif olarak değerlenmiştir. İnceleme 3 Tesla alan gücüne sahip manyetik rezonans cihazında gerçekleştirilmiştir. Renal kitle konturları T2 ağırlıklı görüntülerden de faydalanılarak sınırlanmış ve kistik-nekrotik dejenerasyon alanları dışarıda kalacak şekilde elle çizilen ilgi alanı (freehand ROI) kullanılarak kitlelerin solid komponentlerinin b=50 sn/mm 2 ve b=1000 sn/mm 2 DAG'lerde görünür difüzyon katsayı (apparent diffusion coefficient =ADC) değerleri ve ortalama sinyal intensite (SI) değerleri ile böbreğin normal parankiminin ortalama sinyal intensite (SI) değerleri ölçülmüştür. Normal parankimin sinyal intensite değerlerinin ölçümü için ROI kortikomedüller bileşkeye yerleştirilmiştir. Bulgular: Ortalama ADC değeri papiller RHK' larda (0.991 ± 0.143×10ˉ³ mm²/sn) şeffaf hücreli RHK'lardan istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü (1.296 ±.0.277 × 10ˉ³ mm²/sn) (p<0.05). Ayrıca papiller RHK grubunda, b=1000 sn/mm 2 DAG'lerde ölçülen ortalama SI değerleri (22.8 ± 6.3), normal parankimden (43.4± 14.8) ; şeffaf hücreli RHK grubunda b=50 sn/mm 2 DAG'lerde ölçülen ortalama SI değerleri (102± 27.5), normal parankimden (138.8 ± 33) istatistiksel olarak farklıydı (p<0.05). Sonuç: Papiller ve şeffaf hücreli kanser subtiplerinin ayırt edilebilmesinde difüzyon ağırlıklı görüntüleme faydalı bir yöntem olabilir. Papiller hücreli kanserlerin sınırları, b=1000 sn/mm2; şeffaf hücreli kanserlerin sınırları ise b=50 sn/mm2 DAG'lerde daha net olarak seçilebilmektedir. Bulgularımızın desteklenmesi için daha geniş hasta serisini kapsayan çalışmalara gereksinim vardır. Anahtar Kelimeler: Renal hücreli kanser; magnetik rezonans görüntüleme; difüzyon ağırlıklı görüntüleme; görünür difüzyon katsayısı.
ABSTRACT Objectıve:To determine the utility of diffusion-weighted imaging (DWI) in differentiation of papillary and clear cell subtypes of renal cell carcinoma (RCC). Methods: A total of 16 patients with papillary RCC and clear cell RCC were enrolled in this retrospective study. Patients underwent MRI with a 3.0-Tesla wholebody system (MAGNETOM Verio, Siemens, Erlangen, Germany) using a standard body matrix coil. Apparent diffusion coefficient (ADC) values and signal intensity (SI) values at b=50 s/mm2 b=1000 s/mm2 DWI of solid components of the renal masses and SI values of normal renal parenchyma were measured. A freehand ROI was drawn around the peripheral margin of the tumor on the diffusion images excluding the cystic or necrotic portions, while referring to the T2-weighted conventional images for verification of lesion boundaries. To measure SI values of normal renal parenchyma, ROIs were placed on the normal corticomedullary junction. Results: Mean ADC value was statistically significantly lower in papillary RCC (0.991 ± 0.143×10ˉ³ mm²/s) than in that of clear cell RCC ...