Attention-deficit hyperactivity disorder and autism spectrum disorder diagnoses as ideal types: A reinterpretation of stigma within the context of mainstream education

Abstract

Children with psychiatric diagnoses such as attention-deficit hyperactivity disorder/attention-deficit disorder and autism spectrum disorder have often been the topic of heated debate between those who favour the view that the global increase in children who receive these diagnoses is the result of pathologizing and stigmatizing discourses and those who favour the view that attention-deficit hyperactivity disorder and autism spectrum disorder are neurodevelopmental disabilities. This conflict leaves the field divided with regard to which educational strategies teachers and education workers should use with these children in mainstream educational contexts. The core of the problem is the extent to which such diagnoses may be considered a help or stigma in the ongoing quest to include these children in state schools on the same footing as every other child. This article approaches this dilemma from a different theoretical standpoint than those that have guided criticism of psychiatric diagnoses since the rise of anti-psychiatry. The consequence of this theoretical standpoint is that both the idea of the relationship between diagnoses and stigma, and the concept of stigma itself, must be altered when seeking to provide fruitful educational strategies for these children in mainstream educational settings such as state schools.

Lessons from lockdown: Autistic students, parents and mainstream schools

“…Of course, in this case, staying at home was enforced to try and control the pandemic. As a result, however, teachers were not required to engage with non‐normative behaviours, while the young people were no longer subject to normative assumptions about how they ‘should’ respond (Skovlund, 2019) and were relieved from their positioning as challenging/problematic. Thus, the first lockdown was experienced (to varying degrees) as somewhat of a release from regular stresses of, as one mother said, ‘ always thinking the worst was going to happen [at school]’ (Helen, White British, son aged 16).…”

Neuroróżnorodność na polskich uczelniach. Doświadczenia osób studiujących: w spektrum autyzmu, z ADHD i z dysleksją

“…outowania się) może dodatkowo motywować do stosowania kamuflażu społecznego, np. poprzez naśladowanie zachowań neurotypowych, powodując zwiększone napięcie i poczucie nieadekwatności (Skovlund, 2019;Bachmann i in., 2019).…”

“…Jednocześnie wzbogacają one obecną wiedzę, dostarczając informacji na temat doświadczeń osób o trzech zróżnicowanych charakterystykach neuroróżnorodności. Teoretyczne założe nia mówiące o tym, że osoby w spektrum autyzmu są częściej narażone na dyskryminację oraz mogą doświadczać większej stygmatyzacji w porównaniu z osobami z ADHD czy osobami ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, zostały już sformułowane (Skovlund, 2019) Osoby z ADHD/ADD (29,6%) istotnie częściej w stosunku do osób ze spe cyficznymi trudnościami w uczeniu się (12,2%) zgadzały się lub zdecydowanie zgadzały się ze stwierdzeniem, że większość ludzi uważa posiadaną przez nie diagnozę za formę osobistej porażki. W przypadku osób w spektrum autyzmu było to 15,5%, przy czym na poziomie analiz statystycznych grupa ta nie różni ła się od pozostałych.…”