Autologous Mixed Lymphocyte Reaction in Health and Disease States in Man

Abstract

In this review are discussed the nature of T cell subsets, defined with monoclonal antibodies, responding in T-non-T and T-T autologous mixed-lymphocyte reactions (AMLR) and antigens stimulating in AMLR, soluble products of AMLR and generation of suppressor, helper and cytotoxic functions. On the basis of these data a model of immunoregulation in vivo can be proposed. We believe that AMLR is a real-phenomenon and not an artefact and perhaps represents a mechanism by which various immune functions are regulated, including feedback regulation of AMLR. The significance of AMLR is further supported by studies in various human and animal diseases.

Ανοσολογικη Διερευνηση Ασθενων Με Μυελοδυσπλαστικα Συνδρομα. Η Σημασια Των Ανοσολογικων Διαταραχων Για Την Προγνωση Και Η Πιθανη Συσχετηση Τους Με Την Παθολογικη Αιμοποιηση

“…Είναι πιθανό ότι η ηλικία παίζει πράγματι κάποιο ρόλο, όχι σημα ντικό, στον αριθμό των βοηθητικών Τ-λεμφοκυττάρων και γενικότερα σε πολλές ανοσολογικές λειτουργίες. [289][290][291][292][293] ' 373 Ωστόσο, στους ασθενείς με μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα, υπάρχουν άλλοι ση μαντικότεροι παράγοντες, οι οποίοι προκαλούν και εν γένει προσδιορίζουν τις διαπιστωθείσες ανο σολογικές διαταραχές, έτσι ώστε πλέον η συμμετοχή της ηλικίας δεν φαίνεται σημαντική. 293 ' 36 Η κλινική σημασία του ελαττωμένου αριθμού των βοηθητικών Τ-λεμφοκυττάρων στους ασ θενείς με MDS φαίνεται μεγάλη και καθοριστική.…”

“…[289][290][291][292][293] ' 373 Ωστόσο, στους ασθενείς με μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα, υπάρχουν άλλοι ση μαντικότεροι παράγοντες, οι οποίοι προκαλούν και εν γένει προσδιορίζουν τις διαπιστωθείσες ανο σολογικές διαταραχές, έτσι ώστε πλέον η συμμετοχή της ηλικίας δεν φαίνεται σημαντική. 293 ' 36 Η κλινική σημασία του ελαττωμένου αριθμού των βοηθητικών Τ-λεμφοκυττάρων στους ασ θενείς με MDS φαίνεται μεγάλη και καθοριστική. 376 Οι ασθενείς που καταγράψαμε να παρουσιά ζουν συχνά επεισόδια βαρέων και συστηματικών λοιμώξεων, που απαιτούσαν νοσηλεία και παρε ντερική χορήγηση αντιβιοτικών, είχαν σημαντικά μικρότερο αριθμό CD4+ λεμφοκυττάρων σε σύγ κριση με όσους δεν παρουσίαζαν συχνές τέτοιες λοιμώξεις.…”

“…Σαν διεγείρων πληθυσμός επίσης μπορεί να δράσουν, αλλογενή Τ-λεμφοκύτταρα (Τ-Τ Allo-MLR) αυτόλογα ή αλλογενή νεοπλασματικά κύτταρα επιθηλιακής αρχής, ενδοθηλιακά κύτταρα ορογόνων κοιλοτήτων, κλωνικά νεοπλασματικά κύτταρα από νοσήματα του αιμοποιητικού ιστού και αυτόλογα ή αλλογενή κεκαθαρμένα προγονικά αιμοποιητικά κύτταρα. 293 Οι μεικτές λεμφοκυτταρικές αντιδράσεις (MLRs) παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά τα μέσα της δεκαετίας του '70 και μελετήθηκαν διεξοδικά και διαπιστώθηκε η φυσιολογία που τις διέπει, την επόμενη δεκαετία, δηλαδή μέχρι τα έτη 1986-1987 περίπου. " Παράλληλα, αλλά και μεταγενέ στερα, οι διάφορες MLRs αξιολογήθηκαν σε διάφορα νοσήματα και νοσηρές καταστάσεις, την κα τανόηση της παθογένειας και παθοφυσιολογίας των οποίων, βοήθησαν τα μέγιστα.…”