Avant Garde Theatre

Innes, Christopher

doi:10.4324/9780203359372

Cited by 30 publications

(4 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…However, he left the project for Antonioni wanted a political repartee and Shepard could not handle it (Murphy, 2002). Although Shepard's play is critical of many issues, his radicalism, As Innes maintains, is not expressed in terms of any political ideology; rather his attack is on the psychology of the status quo, and his target (like that of more conventional playwrights, such as Arthur Miller or Edward Albee) is the American Dream, encapsulated in Hollywood (Innes, 1993).…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Doomed Mythic Artist: Sam Shepard’s Angel City

Shahbazi¹,

Pirnajmuddin²

2013

JLTR

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Doomed Mythic Artist: Sam Shepard’s Angel City

Shahbazi¹,

Pirnajmuddin²

2013

JLTR

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Appia'nın bu öncü denemesi "Avant-garde" 2 ilkenin ilk örneklerinden birisiydi. Sanatçı'nın Hellerau'daki Orfeo 'sunu coşkuyla karşılayan önde gelen tiyatro adamlarından biri de Max Reinhardt olmuştur (Innes, 2004). Sonuç olarak, Appia sahne tasarımına yönelik kavramsal çalışmaları ve uygulamaları ile çağdaş tiyatro için günümüze kadar uzanan bir etki sağlamıştır.…”

Section: Adolphe Appia'nın Sahne Tasarım Anlayışının Gelişimiunclassified

“…Simgecilik akımında bir sanat yapıtının, soyut gizem dolu gerçekleri anımsatarak aktarması sağlanmış, sahne tasarımında ise oluşturulan dramatik atmosferde doğanın derin anlamının düş havası ile hissettirilmesi amaçlanmıştır (Şener, 2020). Bu bağlamda simgeci anlayışı benimseyenler, renkler ve sesler arasındaki ilişkileri de fark ederek, bütünsel bir tiyatro oluşturmaya doğru eğilim göstermiştir (Innes, 2004).…”

Section: Introductionunclassified

Max Rei̇nhardt'in Etki̇lendi̇ği̇ Tasarimcilar:adolphe Appi̇a Ve Gordon Crai̇g

Çepkan,

Kulluk Yerdelen

2024

Turkish Journal of Fashion Design and Management

View full text Add to dashboard Cite

19.yüzyılda ihtilaller, ayaklanmalar ve devrimci hareketlerle yaşanan toplumsal ve siyasal değişikliklerle sanatçıların çoğu da bilimsel estetiğe yönelmiştir. 1870’lerden sonra doğalcı-gerçekçi akımın ardından karşı gerçekçi akımla birlikte gelişen simgecilik hüküm sürer. Karşı gerçekçi akımın savunucusu olan, Richard Wagner’in “Sentetik Hareket Tiyatrosu” birleşik toplu sanat anlayışından (gesamtkunstwerk) yola çıkar. Ona göre, tiyatro sanatı bütün sanat dallarının estetik açıdan birleşimiyle oluşur. Adolphe Appia’nın “sentez tiyatro” hareketi de buradan gelişir. Appia’nın sentez tiyatrosu, müzikle birlikte sahne uzamı ve sahne ışığının oyuncunun sahnedeki devinimiyle uzlaştırılmasını temel alır. Uyumlu bir düzen ile oluşan bu birleşimi de yönetmen sağlayabilir. Appia ile benzer görüşlerde olan, Gordon Craig de sahnenin bütünleştirici etkisini yönetmen kavramı üzerinden inceleyen, sentez tiyatro anlayışı ile sahne estetiğine yönelik simgesel çalışmalar yapar. Aynı dönemlerde Max Reinhardt, prodüksiyonlarında aradığı bütünsel anlatımı sentez tiyatronun üç boyutlu plastik sahne tasarımı ve ışıklandırma ile yaratılan sahne uzamının dramatik anlatımında bulur. Böylece Reinhardt, yönetmenliği ile her prodüksiyon için doğru sahneleme ve mekân arayışında olduğu kendi tiyatro anlayışını geliştirir. Bu çalışmayla 20.yüzyıl tiyatrosuna öncülük eden Reinhardt’ın prodüksiyonlarında, Appia ve Craig’in simgesel sahneleme, çağdaş ışıklama, sahnede yaratılan dramatik atmosferdeki etkilerinin sahnenin birleştirici gücü olan yönetmen kavramı üzerinden incelenmesi ile çalışmanın çağdaş tiyatro literatürüne katkı sağlaması amaçlanmıştır. Derleme yöntemi ile çalışılan bu makalede nitel araştırma ile konu hakkında gerekli literatür taraması yapılmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgular doğrultusunda Max Reinhardt’ın çağdaş sahneleme anlayışına ve yönetmenliğine, Appia ve Craig’in etkilerinin olduğu gözlemlenmiştir.

show abstract

“…Sen embargo, Euloxio R. Ruibal, nun artigo titulado «¿Unha nova xeira do noso teatro?» defendía que «sen un exhaustivo conocemento do teatro avangardista doutras latitudes dificilmente se poderá camiñar i esperimentar cara un teatro propiamente galego de calidade estética, un teatro que comunique e exprese éticamente a nosa problemática?» (1974). Velaí algúns aspectos dun debate que non cabe entender en termos de tradición e vangarda, pois tanto un concepto coma o outro eran entendidos de forma diversa, e así había quen defendía a vella tradición do teatro rexionalista e quen apostaba pola recuperación de formas escénicas tradicionais que grupos como o Odin Teatret, con Eugenio Barba, estaban a converter nunha das liñas da experimentación máis vangardista (Innes, 1992).…”

Section: Carlos Casaresunclassified

Carlos Casares, autor dramático. Unha revisión crítica

Vieites¹

2018

RLLCGV

View full text Add to dashboard Cite

Resumo: Carlos Casares é autor dun único texto dramático publicado, no que propón un novo modelo de creación dramática nun momento en que o campo literario galego estaba plenamente mediatizado pola loita contra a ditadura, polas liberdades e polo recoñecemento do carácter diferencial da nación galega. Neste artigo propoñemos unha lectura do texto nese contexto sociocultural e político, pero tamén á luz de diferentes teorías que permite considerar ata que punto no texto de Casares se estaban asentando os principios básicos do que se ten definido como literatura nacional, unha praxe artística que supera a instrumentalización e promove a autonomía discursiva.Palabras clave: Complexidade, estrañamento, caos, azar, pensamento diverxente, realismo máxico.Abstract: Carlos Casares is the author of a single published dramatic text, where he proposes a new model of dramatic enactment at a time when the literary field was fully mediated by the struggle against dictatorship, for freedom and for the recognition of the differential character of the Galician nation. In this paper we propose a reading of the text in that sociocultural and political context, but also to the light of different theories which allow us to consider to what extent this text by Casares was settling the basic principles of what has been defined as national literature, an artistic praxis with a strong discursive autonomy and devoid of instrumentalism.

show abstract

Avant Garde Theatre

Cited by 30 publications

References 0 publications

Doomed Mythic Artist: Sam Shepard’s Angel City

Doomed Mythic Artist: Sam Shepard’s Angel City

Max Rei̇nhardt'in Etki̇lendi̇ği̇ Tasarimcilar:adolphe Appi̇a Ve Gordon Crai̇g

Carlos Casares, autor dramático. Unha revisión crítica

Contact Info

Product

Resources

About