Badania dostępności architektoniczno- -urbanistycznej w Polsce. Studium przypadku

Abstract

W z wiązku z w prowadzaniem i wdrażaniem w Polsce programu „Dostępność Plus” obserwuje się duże zainteresowanie projektowaniem uniwersalnym przy równocześnie niskim poziomie świadomości potrzeb, a także ograniczeń osób z niepełnosprawnościami. Artykuł przedstawia wybrane badania oraz płynące z nich wnioski w obszarze wdrażania dostępności architektoniczno-urbanistycznej dla osób z niepełnosprawnościami w miastach Regionu Górnego Śląska. Celem badań jest przede wszystkim gromadzenie niezbędnej wiedzy dla realizacji współfinansowanego przez Unię Europejską programu „Uczelnia dostępna”, którego Politechnika Śląska (miejsce pracy autorek) jest beneficjentem, oraz szeroko pojętych działań edukacyjnych. Przyjęta dla prowadzenia badań metoda to w głównej mierze Post-Occupancy Evaluation (POE), która służy głównie do prawidłowego przeprowadzenia procesu programowania funkcjonalno- -przestrzennego z wykorzystaniem badań literaturowych, eksperckich i partycypacyjnych. Podstawową ideą podjętych dociekań jest zasada Universal Design.

Introducing the Physical Barriers in the City In-Between Buildings for Disabled Runners

“…A growing interest in wheelchair racing among athletes with disabilities has emerged, which has become vital to identifying areas where more research is required [Cooper, 1990]. Nowadays, public spaces in cities are welcomed by organizing different events [Ujma-Wąsowicz, 2012;Smith, 2015], as well as by Carmona and Gehl asserting that public spaces should be accessible to everyone [Carmona, 2010;Gehl, 2010;Ujma-Wąsowicz et al, 2021]. Running in public places has grown in popularity, particularly on public roads [Cooper, 1990;Tiessen-Raaphorst, 2016;Deelen et al, 2019].…”