Η μελέτη των κοινωνικών κινημάτων αποτελεί τα τελευταία χρόνια, σε διεθνές επίπεδο, έναν από τους πλέον παραγωγικούς και δυναμικούς κλάδους της Κοινωνιολογικής Επιστήμης. Σχετικά πρόσφατα, από ορισμένους μελετητές του κλάδου, δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στις ιδεολογικές και πολιτισμικές διαστάσεις των κοινωνικών κινημάτων. Συγκεκριμένα τέθηκε το ερώτημα του ρόλου τον οποίο διαδραματίζουν οι ιδεολογίες στη συγκρότηση των κοινωνικών κινημάτων και στην άρθρωση της συλλογικής δράσης, ιδιαίτερα δε στα πλαίσια των οργανώσεων των κοινωνικών κινημάτων. Η παρούσα διδακτορική διατριβή επιχειρεί να μελετήσει το θέμα για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στα πλαίσια των οργανώσεων του ελληνικού περιβαλλοντικού κινήματος. Για την επίτευξη του στόχου αυτού υιοθετήθηκε αφενός το πλαίσιο ανάλυσης της Ιδεολογικά Δομημένης Δράσης και αφετέρου μια ιδιότυπη μεθοδολογία προσέγγισης και ανάλυσης του ερευνητικού αντικειμένου, με το συνδυασμό ποιοτικών και ποσοτικών μεθόδων καθώς και Περιγραφικής και Επαγωγικής Στατιστικής. Με την ομαδοποίηση των οργανώσεων του ελληνικού περιβαλλοντικού κινήματος σε ομοειδείς ιδεολογικά ομάδες, αποδεικνύεται ότι, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, αν και μοιράζονται τον ίδιο στόχο της περιβαλλοντικής προστασίας και της αντιμετώπισης περιβαλλοντικών προβλημάτων, κάτω από την επίδραση διαφορετικών ιδεολογιών, διαφοροποιούνται ως προς διάφορες πλευρές της δομής και της δράσης τους. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύεται μια σημαντική παράμετρος της μελέτης των κοινωνικών κινημάτων, η οποία πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, καθώς συνιστά ουσιώδη παράγοντα διαμόρφωσης της δομής και της δράσης τους.