Böbrekte İskemi-Reperfüzyon Hasarında Ticagrelor’un Etkisi: Pleiotropik Etki Geçerli Bir Faktör mü?

Abstract

Citation of This ArticleBağcıoğlu M, Kocaaslan R, Uslu M, Fındık Güvendi G: The effect of ticagrelor on ischemia-reperfusion injury of kidney: Is the pleiotropic effect a valid factor? Kafkas Univ Vet Fak Derg, 23 (6): 917-924, 2017. DOI: 10.9775/kvfd.2017 AbstractThe goal of this study was to determine the protective effect of ticagrelor against ischemia-reperfusion injury in the kidney of rats via histological examination, biochemical parameters, and immunohistochemical analysis. Thirty male rats were randomized into five groups. The animals received ticagrelor 5 mg/kg, 10 mg/kg and 20 mg/kg or normal saline 0.1 mL/kg (control) orally before the procedure. The shame group only had laparatomy. An ischemia-reperfusion injury was done by clamping the renal hilus. There was less malondealdehyde assay (MDA) in ticagrelor groups than the control group, and this decrease was statistically significant (P=0.001 in all ticagrelor received groups). The glutathione peroxidase (GPx) and glutathione reductase (GR) were elevated in ticagrelor groups at all doses. Similar findings were observed in all treatment groups. The 5 mg ticagrelor treated group had no changes in glomerules and tubules relative to the control group via histology. Dilated tubular structures were similar to the sham group-both at 10 and 20 mg ticagrelor. Caspas-3 and NF-KB activity was similar in ticagrelor treated groups to sham group. Our study showed that ticagrelor is an effective agent to protect kidney from renal ischemia-reperfusion injury. Ticagrelor may protect the tissues by reducing the concentration of reactive oxygen species and inducing the antioxidant system-especially with the pleiotropic effect. Keywords: Kidney, Ischemia, Reperfusion, Injury, TicagrelorBöbrekte İskemi-Reperfüzyon Hasarında Ticagrelor'un Etkisi: Pleiotropik Etki Geçerli Bir Faktör mü? ÖzetBu çalışmada, ticagrelor'un ratların böbreğinde oluşturulan iskemi-reperfüzyon hasarına karşı koruyucu etkisinin histolojik, biyokimyasal ve immünohistokimyasal yöntemler kullanılarak tanımlanması amaçlanmıştır. Bu amaçla, 30 erkek rat rastgele olarak 5 gruba ayırılmıştır. Bu hayvanlara, yapılacak işlemlerden önce ticagrelor 5 mg/kg, 10 mg/kg ve 20 mg/kg dozlarında, kontrol grubuna da 0.1 mL/kg serum fizyolojik oral olarak verilmiştir. Sham grubunda ise sadece laparatomi yapılmıştır. İskemi-reperfüzyon hasarı renal hilusun klemplenmesi yoluyla yapılmıştır. Ticagrelor verilen gruplarda saptanan malondialdehit (MDA) düzeyinin kontrol grubundan daha az olduğu ve bu düşüklüğün istatistiksel olarak anlamlı olduğu tespit edildi (tüm ticagrelor grupları için P=0.001). Glutatyonperoksidaz (GPx) ve glutatyonredüktaz (GR) düzeyleride ticagrelor verilen tüm gruplarda artmış olarak bulundu. Histopatolojik incelemelerde, tedavi verilen tüm gruplarda benzer sonuçlar gözlendi. Ancak 5 mg ticagrelor verilen grupta glomerul ve tübül yapısında kontrol grubu arasında fark olmadığı belirlendi. 10 ve 20 mg ticagrelor verilen gruplarda, sham grubuna benzer özellikte dilate tübüler yapılar olduğu gözlendi. C...