Bohater rodziny Lipczyńskich. W setną rocznicę śmierci st. ułana Stefana Lipczyńskiego w szarży na sowieckie kulomioty w bitwie pod Lidą na Litwie 16 kwietnia 1919 r.

Abstract

Krótka biografia st. ułana Stefana Lipczyńskiego, wywodzącego się z osiadłej na Zamojszczyźnie rodziny ziemiańskiej, poległego w walkach na Litwie w wojnie polsko-bolszewickiej, publikowana w 100. rocznicę jego śmierci (2019), oparta o niewydane wspomnienia Grzegorza Lipczyńskiego (ojca), wspomnienia publikowane w okresie międzywojennym w „Tece Zamojskiej”, akta cywilne parafii Sitaniec i parafii Łabunie oraz inne źródła. Stefan Piotr Lipczyński urodził się w 1898 r. w ordynackim (Ordynacja Zamojska) majątku Łapiguz. W tym samym roku jego ojciec Grzegorza kupił zadłużony majątek Krynice, potem także sąsiednie Kryniczki, prowadził też interesy w Lublinie, gdzie Stefan ukończył w 1914 r. gimnazjum. Podczas I wojny Krynice stały się ofiarą grabieżczych przemarszów walczących ze sobą armii. W październiku 1918 r. Stefan, student Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, został wysłany na zlot młodzieży w Lwowie, do którego weszły oddziały ukraińskie. Nie wziął udziału w obronie miasta, wrócił do domu, ale wkrótce wstąpił do 7 pułku ułanów (jego brat Grzegorz do baterii artylerii konnej), z nim został wysłany na front. Zginął 16 kwietnia 1919 r., w Wielki Czwartek, w szarży na bolszewików pod Lidą. Odznaczony Orderem Virtuti Militari. Rodzina sprowadziła ciało do kraju. Przytoczono akt chrztu i akt zgonu Stefana Lipczyńskiego.