Byzantinische Epigramme auf Fresken und Mosaiken

Rhoby, Andreas; Hörandner, Wolfram; Paul, Anneliese; Klasse, Österreichische Akademie der Wissenschaften. Philosophisch-Historische

doi:10.1553/0x001d4fb5

Cited by 16 publications

(6 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Poetry was the preferred medium for "inscriptions", in a very broad sense. Verses (almost always dodecasyllables, see Rhoby 2009:38, Rhoby 2011 were used for thousands of epigrams inscribed on buildings and objects. Magdalino proposed the term "epigrammatical habit" to refer to the strong tendency in Byzantium to attach metrical verse to all kinds of objects (Magdalino 2012:32).…”

Section: Uses Of Poetrymentioning

confidence: 99%

Poetry?

Bernard

Demoen

2021

The Oxford Handbook of Byzantine Literature

View full text Add to dashboard Cite

This chapter gives an overview of how Byzantines conceptualized “poetry.” It argues that from the Byzantine point of view, poetry only differs from prose in a very formal way, namely that it is written in verse. Both prose and poetry belonged to the category of logoi, the only label that was very frequently used, in contrast to the term “poetry,” which was reserved for the ancient poetry studied at schools. Many authors considered (and exploited) the difference between their own prose texts and poems as a primarily formal one. Nevertheless, poetry did have some functions that set it apart from prose, even if these features are for us less expected. The quality of “bound speech” gained a spiritual dimension, since verse was seen as a restrained form of discourse, also from a moral point of view. Finally, the chapter gives a brief overview of the social contexts for which (learned) poetry was the medium of choice: as an inscription, as paratext in a wide sense, as a piece of personal introspection, as invective, as summaries (often of a didactic nature), and as highly public ceremonial pieces.

show abstract

Section: Uses Of Poetrymentioning

confidence: 99%

Poetry?

Bernard

Demoen

2021

The Oxford Handbook of Byzantine Literature

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…60 Christus steht frontal in einem reich geschmückten, triloben Rahmen, mit seiner erhobenen rechten Hand führt er einen Djordjević/Marković 2000/01, 13 -48. Semoglou 2003Rhoby 2009Rhoby , 329 -41. Ševčenko 1991aGetcha 2009, 194 -98.…”

unclassified

“…Zu den Manuskripten, die diesen Kanon reproduzieren : Ševčenko 1991a, 53, n. 58. Ševčenko 1991aRhoby 2009, 330. Boutirski 2000.…”

unclassified

See 1 more Smart Citation

Christus Anapeson - Bild und Liturgie

Studer-Karlen¹

2022

View full text Add to dashboard Cite

Zu Beginn des 14. Jahrhunderts erscheint auf dem Berg Athos, am Ursprungsort des Epitaphios Threnos-Ritus, ein neues Bild, das einerseits dank der Verbindung zum Ritus eine hohe Aktualität und liturgische Realität ausstrahlt und andererseits mittels der Adaption von wiedererkennbaren Bildformularen von sinngebenden Querverweisen profitiert: der Christus Anapeson. Auf dem Christus Anapeson liegt der Fokus dieser Untersuchung. Der Christus Anapeson gibt den dramatischen Höhepunkt des Passionsritus wieder und garantiert gleichzeitig die Koppelung an die Inkarnation. Da Bilder den Raum in eine Bühne für performative Erfahrungen verwandeln, geht die Wahrnehmung der Teilnehmer weit über das duale System von Bild und liturgischem Text hinaus: Der Ritus wird multisensorisch erlebt.

show abstract

“…Ο ιερός Αυγουστίνος αναφέρει ότι ψάλλονται ύμνοι από τους Ψαλμούς πριν από την αναφορά ή όταν κοινωνούν οι πιστοί. 1262 Conomos, Late Byzantine and Slavonic Communion Cycle,[12][13][14][15]The Precommunion Rites,[284][285][286][290][291]Koinonikon: the Hymnological Context of Holy Communion, Phronema 21 (2006), σ. 66-67.…”

Section: ιιι 2 το αρχιτεκτονικό σκηνικό της παράστασηςunclassified

Η Παράσταση Της Κοινωνίας Των Αποστόλων Στη Βυζαντινή Τέχνη (6ος Αι. - Α΄ Μισό 15ου Αι. )

Passaris¹,

Πάσσαρης²

View full text Add to dashboard Cite

Η παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματεύεται την παράσταση της Κοινωνίας των Αποστόλων στη βυζαντινή τέχνη από την εμφάνισή της τον 6ο αιώνα έως το α΄ μισό του 15ου. Σκοπός της η παρουσίαση των σωζόμενων μνημείων, η ταξινόμησή τους και μία προσπάθεια ερμηνείας τους. Η παράσταση αποδίδει την τέλεση του μυστηρίου της θείας Μετάληψης από τον ίδιο τον Χριστό, με τη συμμετοχή των Δώδεκα Απόστολων και βασίζεται στην τέλεση του Μυστικού Δείπνου, κατά τον οποίο ο Χριστός διένειμε στους Μαθητές Του καθαγιασμένο άρτο και οίνο και τους ζήτησε να το επαναλαμβάνουν σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος με σκοπό την ένωση με Εκείνον και την αιώνια Σωτηρία. Οι λόγοι του Χριστού κατά τον Μυστικό Δείπνο αποτελούν τους ιδρυτικούς λόγους του μυστηρίου και επαναλαμβάνονται από τον ιερέα κατά τη θεία Λειτουργία για τη μεταβολή του προσφερόμενου άρτου και οίνου σε άγιο Σώμα και άγιο Αίμα με την επενέργεια του αγίου Πνεύματος. Η παράσταση ανήκει στα λεγόμενα λειτουργικά θέματα, τα οποία εμπνέονται από τη βυζαντινή θεία Λειτουργία. Με την Κοινωνία των Αποστόλων έχουν ασχοληθεί μέχρι σήμερα αρκετοί ερευνητές με διάφορες αφορμές, ωστόσο οι περισσότεροι δεν εξέτασαν την εικονογραφία της παράστασης συνολικά, αλλά επικεντρώθηκαν σε επιμέρους ζητήματα. Η διατριβή διαιρείται σε τέσσερα μέρη. Το Ι Μέρος χωρίζεται σε 9 κεφάλαια στα οποία παρατίθενται πληροφορίες για το μυστήριο της θείας Μετάληψης. Το ΙΙ Μέρος αποτελείται από 7 κεφάλαια και ουσιαστικά αποτελεί τον κατάλογο της διατριβής καθώς παρατίθενται τα μνημεία ανά είδος και χρονολογική σειρά. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται σύντομη αναφορά σε τρία παραδείγματα του Πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων, θέματος με ευχαριστιακό περιεχόμενο. Στο ΙΙΙ Μέρος καταβάλλεται μία προσπάθεια κατάταξης και ερμηνείας των μνημείων. Στο IV Μέρος εξετάζεται η παράσταση στη μνημειακή ζωγραφική, η ένταξή της στο εικονογραφικό πρόγραμμα του ναού και η συμπαράθεσή της με άλλα θέματα. Η παράσταση απαντά για πρώτη φορά σε δίσκους για τον άρτο της θείας Ευχαριστίας. Μετά την εικονομαχία η απόδοση του θέματος εξετάστηκε σε μία μεγάλη γεωγραφική έκταση που συμπεριλαμβάνει μνημεία εκτός των ορίων της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Κατά τη μέση βυζαντινή περίοδο το θέμα απαντά σε λίγα μνημεία στη Βαλκανική, στη Ρωσία, την περιοχή του Καυκάσου, την Καππαδοκία, την Κύπρο, την Ιταλία και την Αίγυπτο. Κατά την ύστερη βυζαντινή περίοδο η παράσταση εικονίζεται πλέον πολύ συχνά στον ημικύλινδρο της αψίδας αλλά και αλλού. Μάλλον συχνή είναι η απόδοση του θέματος σε εικονογραφημένα χειρόγραφα της μέσης και ύστερης βυζαντινής περιόδου, Ψαλτήρια, Τετραευαγγέλια, Ομιλίες, σε ένα χειρόγραφο του μυθιστορήματος του Βαρλαάμ και του Ιωάσαφ. Στις φορητές εικόνες της βυζαντινής περιόδου η Κοινωνία των Αποστόλων απαντά σπάνια. Σε εκκλησιαστικά υφάσματα και ιερατικά άμφια η παλαιότερη απεικόνιση του θέματος χρονολογείται στα τέλη του 12ου αιώνα.

show abstract

Byzantinische Epigramme auf Fresken und Mosaiken

Cited by 16 publications

References 0 publications

Poetry?

Poetry?

Christus Anapeson - Bild und Liturgie

Η Παράσταση Της Κοινωνίας Των Αποστόλων Στη Βυζαντινή Τέχνη (6ος Αι. - Α΄ Μισό 15ου Αι. )

Contact Info

Product

Resources

About