“…Elsweiler et al, 2007), a nawet miesiąc i dłużej (np. Abeta & Kakizaki, 1998;Bergman et al, 2013;Lehmann et al, 2008;Yeo & Lee, 2014), a tym samym pozwalają uchwycić zjawiska i zdarzenia, tak jak one pojawiają się w czasie, co przybliża je do ujęcia diachronicznego. Mimo to, tak długo jak przedmiotem rozważań nie są relacje następstwa czy zmiana, a jedynie sam fakt wystąpienia pewnych zjawisk lub ich charakterystyka, badania takie zachowują synchroniczny charakter.…”