StreszczenieKardiomiopatia wątrobowa jest zespołem zaburzeń funkcji serca, ze skurczową i rozkurczową dysfunkcją lewej komory oraz nieprawidłowościami elektrofizjologicznymi występującymi u osób z marskością wątroby, w przypadku braku innej, znanej przyczyny choroby serca, niezależnie od spożycia alkoholu. Zwykle ma przebieg subkliniczny, a jej objawy pojawiają się dopiero w warunkach stresu hemodynamicznego, na przykład dużego wysiłku fizycznego lub krwawienia z żylaków przełyku. Wymaga wówczas szczególnej uwagi, ponieważ nie ustalono dotychczas specyficznej dla niej terapii, a niektóre leki stosowane powszechnie w leczeniu niewydolności serca wpływają niekorzystnie na jej przebieg kliniczny.Wydaje się, że wszyscy pacjenci z rozpoznaną umiarkowaną i ciężką marskością wątroby już w momencie postawienia diagnozy mogą odnieść wymierne korzyści z badania przesiewowego w kierunku występowania kardiomiopatii wątro-bowej.Słowa kluczowe: kardiomiopatia wątrobowa, diagnostyka, leczenie Cardiologica 2016; 11, 3: 209-214 Wstęp Kardiomiopatię wątrobową (CCM, cirrhotic cardiomyopathy) definiuje się jako zespół zaburzeń funkcji serca występują-cych u osób z nadciśnieniem wrotnym i marskością wątroby, w przypadku braku innej, znanej przyczyny choroby serca (choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze, wada serca) i niezależnie od spożycia alkoholu [1,2].
FoliaObecnie wiadomo, że rozpoznanie CCM niesie za sobą konkretne przesłanie praktyczne, ponieważ jej powstanie skutkuje zwiększeniem ryzyka ostrych powikłań kardiologicznych i zwiększeniem śmiertelności po ortotopowym przeszczepie wątroby lub po zabiegu wytworzenia przezszyjnego wewnątrzwątrobowego zespolenia wrotno-systemowego (TIPS, transjugular intrahepatic portosystemic shunt) stosowanym w leczeniu nadciśnienia wrotnego [3].
Dysfunkcja skurczowa w przebiegu kardiomiopatii wątrobowejNiezdolność do wykonywania pracy obserwuje się dość czę-sto u chorych z marskością wątroby, zwłaszcza tych z wodobrzuszem, a uczucie ogólnego osłabienia sprawia, że rzadko mają oni okazję do większego wysiłku fizycznego. U więk-szości chorych z marskością wątroby, nawet w okresie jej dekompensacji, funkcja skurczowa serca w spoczynku określana przy pomocy konwencjonalnej echokardiografii i rozpatrywana całościowo jest prawidłowa, ponieważ u takich chorych obserwuje się zwykle tachykardię ze zwiększoną pojemnością minutową, która następnie ulega obniżeniu wraz z postępem choroby. W spoczynku u chorych na CCM obserwuje się zwykle zwiększony wymiar lewego przedsionka, poszerzoną ścianę lewej komory serca, zmniejszoną