Cechy osobowości, orientacja sprawcza i wspólnotowa a wypalenie w nauce zdalnej studentów różnych lat

Abstract

Pandemia koronawirusa wymusiła natychmiastową modyfikację formy edukacji na zdalną. Grupą istotnie dotknięta tą zmianą są studenci. Celem niniejszej pracy było zbadanie poziomu wypalenia akademickiego podczas edukacji zdalnej w dobie pandemii, przy uwzględnieniu różnic osobowościowych (cechy wg modelu Wielkiej Piątki – sumienność, neurotyczność; orientacja wspólnotowa) jako predyktorów. Zbadano również różnicę poziomu wypalenia pomiędzy osobami studiującymi od początku zdalnie, a studentami uczęszczającymi przedtem na zajęcia stacjonarne. W badaniu wykorzystano ankietę własną oraz 3 kwestionariusze: polską adaptację Ten Item Personality Inventory (TIPI-PL) Sorokowskiej, Słowińskiej, Zbieg i Sorokowskiego do pomiaru cech Wielkiej Piątki, Skalę do pomiaru orientacji sprawczej i wspólnotowej Wojciszke i Szlendak oraz polską adaptację The Oldenburg Burnout Inventory (OLBI) Chirkowskiej-Smolak do pomiaru wypalenia. W badaniu wzięło udział 587 studentów w wieku 18-48 lat. Postawiono hipotezę ogólną, iż wspomniane różnice indywidualne będą predyktorami poziomu wypalenia. Wyniki potwierdziły, że wysoki poziom neurotyczności oraz orientacji wspólnotowej przewidują wyższy poziom jednego z czynników wypalenia – wyczerpania, natomiast wyższa sumienność przewiduje niższy poziom wypalenia w zakresie obu jego czynników (wyczerpanie oraz brak zaangażowania). Wyniki wykazały również, że osoby, które studiowały wcześniej stacjonarnie miały wyższy poziom wypalenia od osób studiujących zdalnie od początku, natomiast różnica ta była niewielka.

Poczucie własnej skuteczności a postrzegane pozytywne zmiany w funkcjonowaniu podczas pandemii COVID-19 wśród studentów – moderacyjna rola orientacji pozytywnej

“…W swoich eksploracjach poruszyli m.in. kwestie: zdrowia psychicznego (Długosz, 2020;Wilczewski, Gorbaniuk i Giuri, 2021), dystansu społecznego i tęsknoty za kontaktami społecznymi (Romaniuk i Łukasiewicz-Wieleba, 2020), odczuwanego stresu (Wang i Zhao, 2020;Kulawska, 2021), satysfakcji z życia (Kochan, Lewczuk i Walczak, 2021), wypalenia akademickiego (Goral i Zdun-Ryżewska, 2022), depresji i bezsenności (Parra i Mireya, 2020), oraz frustracji i nudy (Aristovnik i in., 2020). Zagadnienie negatywnych konsekwencji wynikających z pandemii COVID-19 u studentów zostało dosyć dobrze opisane w literaturze przedmiotu.…”