Characteristics and long‐term prognosis of patients with reduced, mid‐range, and preserved ejection fraction: A systemic review and meta‐analysis

Abstract

Aims Patients with heart failure (HF) have a poor prognosis and are categorized by ejection fraction. We performed a meta‐analysis to compare baseline characteristics and long‐term outcomes of patients with heart failure with reduced (HFrEF), mid‐range (HFmrEF), and preserved ejection fraction (HFpEF). Methods and Results A total of 27 prospective studies were included. Patients with HFpEF were older and had a higher proportion of females, hypertension, diabetes, and insufficient neuroendocrine antagonist treatments, while patients with HFrEF and HFmrEF had a higher prevalence of coronary heart disease and chronic kidney disease. After more than 1‐year of follow‐up, all‐cause mortality was significantly lower in patients with HFmrEF 9388/25 042 (37.49%) than those with HFrEF 39 333/90 023 (43.69%) and HFpEF 24 828/52 492 (47.30%) (p < .001). Cardiovascular mortality was lowest in patients with HFpEF 1130/9904 (11.41%), highest in patients with HFrEF 3419/16 277 (21.07%) mainly coming from HF death and sudden cardiac death, and middle in patients with HFmrEF 699/5171 (13.52%) and the non‐cardiovascular mortality was on the contrary. Subgroup analysis showed that in high‐risk patients with atrial fibrillation, the all‐cause mortality of HFpEF was significantly higher than both HFrEF and HFmrEF (p < .001). HF hospitalization was lowest in patients with HFmrEF 1822/5285 (34.47%), highest in patients with HFrEF 12 607/28 590 (44.10%) and middle in patients with HFpEF 8686/22 763 (38.16%) and the composite of all‐cause mortality and HF hospitalization was also observed similar results. Conclusions In summary, patients with HFmrEF had the lowest incidence of all‐cause mortality and HF hospitalization, while the highest all‐cause mortality and HF hospitalization rates were HFpEF and HFrEF patients, respectively.

Depressive Symptoms and Quality of Life in Patients With Heart Failure and an Implantable Cardioverter-Defibrillator

“…Heart failure (HF) is a leading cause of morbidity and mortality worldwide (1)(2)(3). HF is associated with high risk for sudden cardiac death and recurrent hospitalizations (4). In recent years, development of new therapeutic agents has led to significantly better outcomes in patients with HF (5).…”

Prognóstico de Insuficiência Cardíaca com Fração de Ejeção Intermediária: Uma História ou uma Versão?

“…Cardiovascular mortality, in turn, was lower in HFpEF, higher in HFrEF and intermediate in HFmrEF, the group that had the lowest incidence of hospitalization for HF. 10 HF prognosis, on the other hand, is not necessarily related to the LVEF. 5 HFmrEF accounts, on average, for 10-20% of HF cases, and in many patients, intermediate LVEF represents a transitional and dynamic state, in which one can be facing recovery from trough HFrEF or a worsening towards trough HFrEF.…”

Ձախ Փորոքի Միջին Աստիճանի Արտամղման Ֆրակցիայով Սրտային Անբավարարություն. Առանձին Միավո՞ր, Թե՞ Անցումային Ֆենոտիպ

“…ՍԱ-ն կլինիկական համախտանիշ է, որը դրսևորվում է վազոկոնստրիկտոր և վազոդիլատացնող նյարդահորմոնալ համակարգերի անհավասարակշռության պայմաններում, ուղեկցվում է օրգան-համակարգերի անբավարար պերֆուզիայով և բնութագրվում է բնորոշ ախտանիշներով (հևոց, սրունքոտնաթաթային հատվածների այտուց, ընդհանուր թուլություն և այլն), որոնք կարող են զուգակցվել տարբեր ախտանշաններով (լծային երակների արտափքում, խզզոցներ թոքերում, ծայրամասային այտուցներ): Վերջիններիս պատճառ կարող են հանդիսանալ սրտի կառուցվածքային և/կամ ֆունկցիոնալ փոփոխությունները, որոնք հանգստի և հատկապես ֆիզիկական ծանրաբեռնվածության ժամանակ հանգեցնում են կծկողականության խան-գարման, արտամղման նվազեցման և/կամ ներսրտային ճնշման բարձրացման [5,19,31]։ Սիրտ-անոթային համակարգի ախտահարումների և նրանց հիմնական պատճառների հայտնաբերումը կարևոր և վճռորոշ դեր է խաղում ՍԱ-ի ախտորոշման մեջ [14,19]։ Քանզի ՍԱ-ն համախտանիշ է, որը պայմանավորված է ձախ փորոքի (ՁՓ) ֆունկցիոնալ և կառուցվածքային խանգարումներով, ուստի դասակարգումը, ըստ ՁՓ-ի արտամղման ֆրակցիայի (ԱՖ), ունի կարևոր նշանակություն մասնավորապես ախտաբանական վիճակի գնահատման և բուժական տակտիկայի որոշման հարցում [16]։ Շատ հաճախ 40-49% միջակայքում գտնվող ԱՖ-ն անվանվում է «գորշ տիրույթ»։ Վերջին տարիներին առկա են մի շարք հիմնավորումներ, որ միջին աստիճանի արտամղման ֆրակցիայով ՍԱ հիվանդները (ՄԱԱՖՍԱ) կարող են ներկայացվել որպես առանձին ենթախումբ՝ հստակ կլինիկական և ախտաֆիզիոլոգիական դրսևորումներով [27,31]։ Սակայն մի շարք դեպքերում ցածր արտամղման ֆրակցիայով ՍԱ (ՑԱՖՍԱ) որոշակի հիվանդների մոտ ՄԱԱՖՍԱ-ն համարվում է որպես բարելավում։ Հետևաբար, հարցը, թե արդյոք դա ՍԱ հիվանդների յուրահատուկ ենթատեսա՞կ է, թե՞ ՑԱՖՍԱ-ից ՄԱԱՖՍԱ «անցումային փուլ» կամ հակառակը, դեռևս քննարկման առարկա է [35][36][37]: ՄԱԱՖՍԱ-ից դեպի պահպանված արտամղման ֆրակցիայով ՍԱ (ՊԱՖՍԱ) անցումն արձանագրվել է հիվանդների 25-44%-ի մոտ, իսկ ՄԱԱՖՍԱ-ից ՑԱՖՍԱ՝ 16-33%-ի մոտ [12,13,15]։ Եվրոպական սրտաբանների միության սուր և քրոնիկ ՍԱ ուղեցույցում առանձնացվել է ՍԱ-ի նոր կատեգորիա՝ «ՍԱ միջին աստիճանի արտամղման ֆրակցիայով», որը ներառում է ՁՓ-ի 40-49% ԱՖով հիվանդներին [19]: Այս ենթախումբը հիվանդների հետերոգեն խումբ է, սակայն ՊԱՖՍԱ և ՑԱՖՍԱ հիվանդների համեմատ այն ավելի քիչ է հետազոտված [7,27]։ ՄԱԱՖՍԱ-ի տարածվածության վերաբերյալ լայնածավալ տվյալներ դեռևս առկա չեն, քանի որ իրականացված կլինիկական և համաճարակաբանական հետազոտությունների մեծ մասում ՍԱ հիվանդները հիմնականում բաժանվել են երկու խմբի՝ օգտագործելով ԱՖ-ի շեմային արժեքը որպես 50%: Հետևաբար, համաճարակաբանական իրական պատկերը ստանալու համար անհրաժեշտ է առավելապես ապավինել կլինիկական ռեգիստրների տվյալներին [2,8,10,34]:…”

“…Դեռևս 2005-2013թթ. ժամանակահատվածում մոտ 100.000 սուր ՍԱ-ի պատճառով հոսպիտալացված հիվանդների կոհորտում իրականացված վերլուծությունը փաստել է, որ ՄԱԱՖՍԱ-ին բաժին է հասել դեպքերի 13%-ը [10]։ Շվեդական ՍԱ ռեգիստրի տվյալներով հոսպիտալացված հիվանդների 21%-ն է ունեցել ՄԱԱՖՍԱ [2]: Իսկ չինական ՍԱ ռեգիստրն արձանագրել է, որ ՄԱԱՖՍԱ-ի տարածվածությունը բնակչության շրջանում 26,6% է. հատկանշական է, որ քաղաքային և գյուղական շրջանների առանց նշանակալի տարբերության [8]։ ՍԱ-ի ախտորոշման և ռիսկի ստրատիֆիկացիայի հարցում էխոսրտագրությունը (Էխո-ՍԳ) հիրավի շարունակում է հանդիսանալ ձախ փորոքի ԱՖ-ի և ժամանակի ընթացքում նրա փոփոխականության շարունակական գնահատման ամենատարածված մեթոդը: Սակայն հարկ է արձանագրել, որ ամենատարածված մոտեցումը՝ 2D Էխո-ՍԳ-ն, ավելի նվազ ճշգրիտ է, քան այլ մեթոդները, մասնավորապես 3D Էխո-ԿԳ-ն և գլոբալ երկայնական դեֆորմացիայի (ԳԵԴ) գնահատումը՝ փորոքների ծավալը և ԱՖ-ն չափելու համար [24]։ Միոկարդի ԳԵԴ-ը սրտամկանի մանրաթելերի դեֆորմացիայի ուղղակի չափումն է, որը նպաստում է ՁՓ ֆունկցիայի անգամ աննշան խանգարումների հայտնաբերմանը, նույնիսկ ՁՓ ԱՖ-ի նորմալ կամ նորմային մոտ արժեքների առկայության պարագայում: Ուշադրության է արժանի այն հանգամանքը, որ ՊԱՖՍԱ ունեցող հիվանդների այն ենթախմբում, որոնց մոտ հայտնաբերվել են ԳԵԴ-ի ոչ նորմալ արժեքներ, հետագա դիտարկման ժամանակ գրանցվել են կլինիկական վիճակի վատթարացում և ՁՓ ԱՖ-ի հավաստի նվազում [4,24,28]։ Սրտի մագնիսառեզոնանսային տոմոգրաֆիան (ՄՌՏ) ևս մեկ արժեքավոր հետազոտական մեթոդ է, որի բարձր տարածական լուծման և բազմաթիվ բազմաշերտ պատկերման շնորհիվ հնարավոր է լիարժեք գնահատել նաև ՁՓ-ի ֆունկցիան: Վերջին ուսումնասիրությունները հաստատել են սրտի ՄՌՏ-ի դերը ՁՓ ԱՖ-ի վատթարացման կանխատեսման մեջ՝ մասնավորապես վերլուծելով գադոլինիումի կուտակման աստիճանը [9]: ՄԱԱՖՍԱ-ով հիվանդների արդյունավետ բուժման և վարման համար կարևոր է տարբերակել նրա կլինիկական պատկերը, ռիսկի գործոնները, ինչպես նաև կոմորբիդ վիճակների առկայությունը [6,7,19,27,31,34]: ՄԱԱՖՍԱ-ի մասին կլինիկական տեղեկատվության մեծ մասը ստացվել է ՑԱՖՍԱ-ի և ՊԱՖՍԱ-ի հետ համեմատական հետազոտությունների արդյունքում: ՄԱԱՖՍԱ-ն ունի ընդհանուր կլինիկական նշաններ ՍԱ-ի կլինիկական այլ ֆենոտիպերի հետ, ինչպիսիք են, օրինակ, իշեմիկ էթիոլոգիան, ինչպես ՑԱՖՍԱ-ի դեպքում, կամ զարկերակային գերճնշումը (ԶԳ) և շաքարային դիաբետը (ՇԴ)՝ ՊԱՖՍԱ-ի պարագայում [7,13,14,31,34]։ Մահացության և հիվանդացության նվազեցման գնահատմանը միտված արձանագրվել է, որ ՄԱԱՖՍԱ հիվանդները, որոնք ներառվել են CHARM հետազոտության մեջ, տարիքասեռային կառուցվածքով եղել են համադրելի ՑԱՖՍԱ հիվանդների հետ, սակայն GWTG-HF ռեգիստրի տվյալներով ՄԱԱՖՍԱ հիվանդները ՑԱՖՍԱ հիվանդների համեմատ եղել են ավելի տարեց (միջին տարիքը՝ 77 տարեկան), և գերակշռել են կանայք (58%), [6,…”

“…Ոչ սրտային կոմորբիդ հիվանդությունների, մասնավորապես թոքերի քրոնիկ օբստրուկտիվ հիվանդության, սակավարյունության և երիկամային անբավարարության տարածվածությամբ, ՄԱԱՖՍԱ-ն միջանկյալ տեղ է զբաղեցնում ՊԱՖՍԱ-ի և ՑԱՖՍԱ-ի միջև [14]։ Ըստ Շվեդիայի ՍԱ ռեգիստրի տվյալների՝ հարաճող քրոնիկ երիկամային հիվանդությունը և շողացող առիթմիան (ՇԱ) մեծացնում են սիրտանոթային պատահարների առաջացման ռիսկը զգալիորեն ավելի մեծ չափով, քան ՑԱՖՍԱ-ի կամ ՊԱՖՍԱ-ի դեպքում [12]:…”