Polietilen tereftalato birziklatuaren (rPET) eskaera handiak ingurumenaren sentsibilizazioak eta legediak bultzatuta, kontsumitu osteko PET plastiko-hondakinen sorkuntza handiarekin batera, birziklatze prozesu eraginkorren premiazko beharra eragin du. Birziklapen teknologia klasikoak, birziklapen mekanikoa adibidez, ez dira eraginkorrak birziklatzen zailak diren edo birziklatzen ez diren plastikoen kasuan, hau da, geruza anitzeko eta oso kutsatutako hondakinen kasuan. Teknologia hauek ziklo-kopuru mugatua dute, eta despolimerizazio kimikoak, berriz, jatorrizko PETtik hasierako ekoizpeneko lehengaiak ekoizten ditu. Testuinguru honetan, polietilen tereftalatoaren (PET) hidrolisia, PET hondakinen despolimerizaziorako estrategia jasangarria da, rPET birpolimerizatzeko abiapuntu gisa erabil daitekeena eta, beste despolimerizazio teknologiak ez bezala, oso kutsatuta dauden kontsumo osteko PET hondakinen elikadurak onartzen dituena. Lan honek PET solbolisiaren egungo egoera aztertzen du, eta bereziki PET hidrolisiarena, bai laborategi mailan bai industria eskalan, bere garapenaren alderdirik garrantzitsuenak zehaztuz.