“…Το ίδιο συμβαίνει για τα παιδιά που προέρχονται από άλλη χώρα ή λόγω πιθανής αλλαγής περιοχής διαμονής βιώνουν πολλές μεταβάσεις καθώς και για τα παιδιά που δεν έχουν προσχολική εμπειρία. Άλλωστε, η διεθνής βιβλιογραφία έχει καταγράψει προβλήματα προσαρμογής που εμφανίζονται στις παραπάνω ομάδες παιδιών (Σακελλαρίου, Στράτη & Αναγνωστοπούλου, 2015α ▪ Bates, Mastrianni, Mintzer, Nicholas, Furlong, Simental, & Greif, 2006▪ Daley, Munk, & Carlson, 2011▪ Dockett & Perry, 2007▪ Dunlop & Fabian, 2007▪ Fowler, Hains, & Rosenkoetter, 1990▪ Fowler, Schwartz, & Atwater, 1991▪ Hains, Rosenkoetter, & Fowler, 1991▪ Kamerman & Gatenio, 2003▪ Lovett, & Haring, 2003▪ Pang, 2008▪ Pang, 2010▪ Peters, 2010▪ Redden, Forness, Ramey, Ramey, Brezausek, & Kavale, 2001▪ Rous & Hallam, 2006▪ Rous, Myers, & Stricklin, 2007▪ Sayers, 2012▪ Welchons & McIntyre, 2017 Με βάση τα αποτελέσματα, διαπιστώσαμε ότι η θετική αντίληψη των παιδιών για τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο και ο βαθμός αυτονομίας και ανεξαρτησίας είναι τα βασικότερα κριτήρια μιας επιτυχημένης μετάβασης για τους παιδαγωγούς προσχολικής ηλικίας του δείγματός μας, ενώ οι προ-ακαδημαϊκές γνώσεις και οι δεξιότητες επίλυσης συγκρούσεων βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις των επιλογών τους. Επιπλέον, οι νηπιαγωγοί φαίνεται να δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στη μαθησιακή περιοχή κοινωνική και προσωπική ανάπτυξη του παιδιού καθώς ιεραρχούν τις κοινωνικές δεξιότητες πιο ψηλά σε σχέση με τους βρεφονηπιαγωγούς.…”