“…Po registrovanju sindroma plavih prstiju, pristupa se pažljivom uzimanju anamnestičkih podataka, fizikalnom pregledu, a potom vizuelizacionim procedurama (Doppler pregled krvnih sudova, ultrazvuk abdomena i srca, CT ili MRI angiografija, odnosno klasična kontrastna angiografija), sa ciljem detekcije potencijalnog ishodišta embolusa. Istovremeno, sprovodi se diferencijalna dijagnostika okluzije distalne mikrocirkulacije (vazospazam, vaskulitis, hiperviskozni sindromi, stanja hiperkoagulabilnosti, kalcifilaksa, embolizacija, toksini, upotreba glikokortikoida, paraneoplastični sindrom) [11][12][13]. Iako savremen pristup tretmanu sindroma plavih prstiju uključuje suportivnu terapiju i sekundarnu prevenciju uperenu protiv potencijalnih ponavljanih epizoda embolizacije [14], otkrivanje i uklanjanje izvora embolusa je krucijalno [6,15].…”