Chrystologiczny paradygmat funkcji św. Piotra i jego następców

Abstract

Wielość posług i urzędów w Kościele wynika z historycznego i pastoralnego rozwoju. Pragmatyzm misji ewangelizacyjnej zakłada porządek organizacyjny i jasno określone reguły działania. Odnowa eklezjalna ukierunkowana jest na uwypuklaniu teologicznych aspektów wspólnoty wiary. W niniejszym artykule przedstawiono najwyższy urząd w Kościele – określony dogmatycznie na Soborze Watykańskim I – w funkcji prymacjalnej. Współczesna eklezjologia podkreśla organiczną jedność funkcji Biskupa Rzymu z całym Kościołem. W szczególności najwyższa władza wpisana w tę posługę poddawana jest dziś głębokiej reinterpretacji, uwzględniającej chrystologiczny jej aspekt, czyli rezygnację z czysto jurydycznego jej rozumienia na rzecz religijnego. W praktycznym aspekcie widoczne jest to w oficjalnych tytułach określających funkcję prymacjalną. Podkreślony jest też martyrologiczny aspekt prymatu, ukazujący ten urząd jako służbę na rzecz jedności i trwałości wspólnoty.

St. Peter, Church and Religion as a Role Model for Modern Entrepreneurs

“…42 The scope of this function was to encompass all that Christ had accomplished as part of his saving mission. 43 As with the other apostles, so now the teaching of the successor of Peter, in conjunction with the entire college, i.e. the solemn teaching of the College of Bishops with the head, i.e.…”