“Çiftçi Geliri Ne Olmalı” Sorusunun Değerlendirilmesi

Abstract

Tarım sektörü gerek bitkisel üretimin niteliği gerekse de hayvancılık faaliyetinin geleceği açısından özellikle son dönemlerde pandeminin ve dünyadaki siyasi problemlerin sonucunda ortaya çıkan tedarik sorunlarının, artan maliyetlerin ve dünya geneline yayılan finansal problemlerin etkisi ile geniş kitlelerce daha fazla tartışılmakta ve önemsenmektedir.
 Türkiye uzun yıllardır tarım sektörünün gelişimi için birçok alanda çabalarını sürdürmektedir. Gıda kontrol alanındaki önemli atılımlar, çok sayıda üretici örgütü kurulumu, yüksek kapasiteli ve modern işleme tesisleri, gelişen perakende sektörü hemen sayabileceğimiz önemli gelişmelerdir. Ancak yine de birincil üretimde arzu edilen verimli, planlı ve düşük maliyetli üretimin ve kırsal alanda mekânsal olarak ekonomik ve sosyal gelişimin istenilen seviyede gerçekleşmediği görülmektedir. Bu durum açıkça tarım sektörü içerisinde yeterli sermaye birikimine ve kazanca sahip olamayan tek aktör olan çiftçinin, sektördeki diğer aktörlerle mücadele edememesinden kaynaklamaktadır. Eğer sorun gerçekten bu ise bu durumun çözümü küçük çiftçinin tarımsal faaliyetleri nedeni ile geçimlik bir gelir elde etmesinin kamu politikaları ile sağlanması ve tarımsal üretimin ana belirleyicisi olan aktif, profesyonel veya uzman diye nitelendirebileceğimiz çiftçilerin ise geçim gücünün yanı sıra yatırım gücü elde etmesini sağlayacak politikaların geliştirilebilmesidir.
 Çalışmada “aktif”, “profesyonel” veya “uzman” diye nitelendirebileceğimiz çiftçinin vasıfları Avrupa Birliği uygulamaları çerçevesinde değerlendirilmiş ve bu çiftçinin gelirinin ülkenin genel ekonomik durumunu gösteren ve temel ücret niteliğinde bir gösterge olan asgari ücrete oranlanması ile sınıflar arası güçlü bir ilişki sağlanarak sektörler ve toplumsal katmanlar arasında içsel entegrasyonun sağlanması için bir model önerisi yapılmıştır.