Çocukluk Çağı Kanserleri ve Yaşam Kalitesi

Abstract

With the improvement of survival rates in childhood cancer, attempts are made to develop less toxic treatment modalities and priority is given to the studies about this subject. Health related quality of life is defined as a multidimensional concept involving physical, emotional, mental and social well being as well as perception of the effects caused by disease and its treatment. In this review, we evaluated health related quality of life and the factors affecting it both in patients receiving cancer treatment and childhood cancer survivors. Furthermore, an emphasize was made to the necessity of parent attendance, parent psychopathology and ways of coping evaluation in the assesment of quality of life in children. Key words: Health, quality of life, childhood cancers ÖZET Çocukluk çağı kanserlerinde genel yaşam hızlarının artmasıyla birlikte, geç yan etkilerin azaltılması hedeflenmekte ve bu konudaki çalışmalara öncelik verilmektedir. Sağlık ilişkili yaşam kalitesi hastanın fiziksel, duygusal, mental ve sosyal davranışlar bakımından iyilik halini kapsayan çok boyutlu bir kavram olup, bir hastalığın ve tedavisinin yarattığı etkilerin hasta tarafından algılanışı olarak tanımlanmaktadır. Bu derlemede kanser tanısı ile tedavi verilen ve/veya tedavisi kesildikten sonra hastalıksız olarak izlenen çocuklarda sağlık ilişkili yaşam kalitesi ve bunu etkileyen faktörlerin gözden geçirilmiştir. Ayrıca, çocukların yaşam kalitesi değerlendirilirken ebeveynlerdeki psikopatolojilerin ve stresle başa çıkma yollarının da mutlaka değerlendirilmesi gerektiğini vurgulamıştır. Anahtar kelimeler: Sağlık, yaşam kalitesi, çocukluk çağı kanserleri

Sosyal Hi̇zmet Perspekti̇fi̇nden Çocukluk Çaği Kanserleri̇nde Sorun Alanlari Ve Müdahale Beceri̇leri̇

“…Çocukların uzun süre okuldan uzak kalması nedeniyle öğrenme ve ders başarısında düşüş yaşanır. Aileler tedavi sonra okula dönen çocukları için aşırı korumacı tavırlar sergileyebilir ve bu durum çocukları daha kaygılı bir hale getirmektedir (Özbaran ve Erermiş, 2007;Küpeli ve Küpeli, 2015).…”