Çocukluk Çaği Travmalarinin Koruyucu Ai̇le İçi̇nde Sağaltimi Üzeri̇ne Bi̇r Değerlendi̇rme

Abstract

Çocukluk çağı travmaları yaşam boyu etkileri bulunan çocukluktaki engellenmelerin bir sonucudur. Koruma altına alınan çocukların önemli bir bölümü bu travmaları deneyimlemektedir. Çocukların yüksek yararı ve gelişimlerini sağlıklı bir biçimde sürdürebilmeleri için bu travmaların sağaltımı önemlidir. Bu noktada koruyucu aile hizmet modeli değerli ve alternatif bir model olarak karşımıza çıkmaktadır. Çünkü bu model, bazı eksiklerine rağmen travmanın sağaltımı için uygun özellikler taşımaktadır. Bu derleme çalışmanın amacı çocukluk çağı travmalarının yaşam boyu etkilerinden hareketle bu travmaların koruyucu aile içinde sağaltımının önemini açıklamaktır. Bu çalışmada çocukluk çağı travmalarının etkileri literatür ışığında açıklanmakta, koruyucu aile hizmetinin travma sağaltımı için uygun bir model olmasını sağlayan özellikleri ile uygulamalardaki eksikler değerlendirilmektedir. Ayrıca çocukluk çağı travmalarının koruyucu ailede sağaltımının geliştirilmesi için müdahale önerileri sunulmaktadır.

Evlat edinen ve koruyucu ailelerin bebek ve küçük çocuklarıyla ilgili eğitim ihtiyaçları

“…Ancak yapılan araştırmalarda evlat edinen ve koruyucu ailelerin ilk danıştıkları merci meslek elemanları olsa da ailelerin meslek elemanlarını sosyal destek ve danışmanlık konusunda yetersiz buldukları görülmüştür (Avcı, Ü. E., 2019;Baysal, 2017;Geiger, Hayes ve Lietz, 2013;Karataş, 2007;Yıldırımalp ve Hız, 2020). Çalışmaya katılan ailelerin de ifade ettiği gibi, evlat edinen ve koruyucu aile biriminde çalışan meslek elemanlarının bu konuda deneyimli olması ve hizmet içi eğitimlere katılması gerekmektedir (Abukan, 2020). (Smyke, vd., 2009).…”

The Effect of the Childhood Psychological Trauma of Parents on Their Adjustment, Communi̇cati̇on Ski̇lls, Family Life, and Child-Rearing Attitudes

“…Bunun sebebi hayat serüveninde karşılaşılan travma olaylarının dörtte biri çocukluk yıllarında yaşanmaktadır. Yetişkin bireylerin çoğunun çocukluk yıllarında en az bir defa travma ile karşılaştığı ileri sürülmektedir (Abukan, 2020). Çocukluğunda duygusal, fiziksel ve cinsel istismara ya da duygusal ve fiziksel ihmale uğramış bireylerin, ergenlik ve yetişkinlikte birçok psikiyatrik bozukluk bakımından risk altındadır.…”

“…Literatür'de konuyla ilgili yapılan araştırmalar incelendiğinde; çoğunlukla ebevenlerle (Allendorf and et al, 2012;Atan ve Buluş, 2020;Aunola and Nurmi, 2005;Doğruer, 2019;Günay ve Erdem, 2021;Haapasalo and Pokela, 1999;Kendir ve Demirli, 2016;Özdemir ve ark., 2019;Özgen, 2017;Tönbül, 2019;Vaughn, 1988;Yalçın ve Türnüklü, 2011;Young Moon and et al, 2019), annelerle (Alkan Ersoy ve ark., 2014;Choi and et al, 2019;Güneş ve ark., 2016;San Cristobal, et al, 2017), evli bireylerle (Bal ve Gülgör, 2019;Bakhshi and et al, 2007;Haris and Kumar, 2018;Koolaee and et al, 2010;Poorbaferani and et al, 2018;Rajabizadeh and et al, 2019;Shahi and et al,2011;Shamshirgaran and Homaei, 2018), çocuk ve ergenlerle (Abukan, 2020;Callender, 2011;Gördeles Beşer ve ark., 2019;Helvacı Çelik ve Hocaoğlu, 2018;Smetana, 1988), öğrencilerle (Alpgan ve ark., 2018;Dereli ve Dereli, 2017;Maccoby, 1980;Phillips, 1984;Tunç, 2020;Türkkan ve Odacı, 2018;Ulusoy ve ark., 2005) yapılan çalışmalara rastlanmıştır. Ebeveynlerin çocukluk çağı ruhsal travmalarını ( Abukan, 2020;Dereboy ve ark., 2018;Örsel ve ark., 2011), çift uyumlarını (Akgün ve Uluocak, 2010;…”