Autorka podejmuje problematykę rozwoju potraumatycznego jako procesu i/lub konsekwencji pozytywnego i aktywnego radzenia sobie z trudnym i traumatycznym wydarzeniem zachorowania na chorobę nowotworową. Zwraca uwagę na logoterapię Viktora E. Frankla, która oferuje wyjście z tych pozornie nierozwiązywalnych sytuacji chorobowych przez interwencję psychologiczną, zorientowaną na wartości i sens życia. Szczegółowo opisuje metody i programy logoterapeutyczne, które przyczyniają się do potraumatycznego rozwoju pacjenta onkologicznego: zagadnienia logoterapeutyczne zorientowane na autotranscendencję i dystans do siebie, indywidualną psychoterapię sensoryczną (IMCP), grupową psychoterapię sensoryczną (MCGP), metodę EACH i 7-stopniową aktywację noogenną.