Η παρούσα έρευνα έχει ως αντικείμενο τη διερεύνηση της εισαγωγής, ανάπτυξης και αξιολόγησης διεπιδραστικών και κοινωνιοκριτικών πρακτικών μάθησης και διδασκαλίας της παραγωγής και, ιδιαιτέρως, της αναθεώρησης του γραπτού μαθητικού λόγου σε μία σχολική τάξη ελληνικού δημόσιου αστικού δημοτικού σχολείου στο πλαίσιο μίας ετήσιας εθνογραφικής συμμετοχικής έρευνας δράσης, η οποία αποσκοπεί στην προαγωγή του κριτικού γραμματισμού των μαθητών. Η έρευνα αντλεί τη θεωρητική της θεμελίωση από τις κοινωνικοπολιτισμικές θεωρίες του γραπτού λόγου και του γραμματισμού, τις οποίες συνδυάζει με την κριτική γλωσσοπαιδαγωγική προσέγγιση του εργαστηρίου συγγραφέων και την ειδικότερη πρόταση της συλλογικής επαναδιατύπωσης γραπτών μαθητικών κειμένων. Για τη συλλογή και ανάλυση των δεδομένων της, ακολουθεί την εθνογραφική και κοινωνιογλωσσολογική παράδοση, και αξιοποιεί ποικιλία τεχνικών και μεθόδων για την ενδελεχή μελέτη του γραμματισμού της σχολικής τάξης ως κοινωνικής και πολιτισμικής διεργασίας. Τα ευρήματα από την εθνογραφική χαρτογράφηση των γεγονότων γραμματισμού της σχολικής τάξης, από τη διεπιδραστική μικροανάλυση του λόγου και των πρακτικών γραπτού λόγου, και από τη θεματική ανάλυση των γραπτών αναστοχασμών και των συνεντεύξεων της δασκάλας και των παιδιών, αναδεικνύουν μία δυναμική και πολυσύνθετη πορεία της αναδυόμενης κειμενικής κοινότητας της τάξης από αποπλαισιωμένες συγγραφικές και αναθεωρητικές πρακτικές προς κοινωνικές, διαδραστικές και αναστοχαστικές. Στο άρθρο προσδιορίζονται οι παράγοντες που ερμηνεύουν και εξηγούν την πορεία της μετατόπισης αυτής με βάση το θεωρητικό πλαίσιο της έρευνας και συζητούνται οι συνέπειες των πορισμάτων αυτών (α) για την έρευνα και (β) για τη διδασκαλία του γραπτού λόγου ως διεπιδραστικής και κοινωνικής πρακτικής με συγκεκριμένες συνεπαγωγές στην ανάπτυξη των εγγράμματων μαθητικών ταυτοτήτων στο σύγχρονο σχολείο.