Periodontitis ve osteoporoz, yaşlanan nüfus için önemli halk sağlığı sorunları oluşturan yaygın inflamasyonla ilişkili durumlardır. Periodontal hastalıklar, ağırlıklı olarak dento-gingival dokulardaki disbiyozis ve inflamatuvar nitelikli bir dizi bozukluktan oluşur. Osteoporoz, artan kırık riski ile birlikte kemik mineral yoğunluğu (KMY)’ nun ve yapısının bozulması ile karakterize, yaşa bağlı bir kemik hastalığıdır. Bu derlemede, osteoporoz ve periodontitis arasındaki ilişki hakkında bir güncelleme sağlamak için son 25 yıldaki literatür değerlendirilip, bunların mekanistik bağlantılarının, ortak risk faktörlerinin ve terapötik etkilerinin tartışılması amaçlanmaktadır. Sistemik ve alveolar kemik kaybı (AKK) arasındaki ilişkiyi inceleyen klinik çalışmalarda, 1996-2020 yılları arasındaki 10 araştırma, KMY ile AKK arasında ters bir korelasyon olduğunu ortaya koymuştur. Alveolar kemik kaybının radyografik olarak değerlendirilmesi önemli bir kriter olsa da, klinik ataçman kaybı (KAK); hastanın yaşamı boyunca periodontitis prognozunu yansıtan, teşhisi ve evrelendirilmesi için kritik bir ölçümdür. 1995-2020 yılları arasındaki 23 çalışmadan 17'si KAS ile osteoporoz arasında anlamlı bir ilişki olduğunu ortaya koymuştur. Her iki hastalıkta yaşa bağlı oksidatif stres ve yaşlanma, proinflamatuvar doku mikroçevresini yönlendiren ve kemik yeniden şekillenme sürecinin bozulmasına neden olan altta yatan mekanizmalardır. D vitamini eksikliği ve sigara kullanımı gibi ortak risk faktörleri bu mekanistik ilişkide önemli rol oynamaktadır. Bu faktörlerin ve aralarındaki etkileşimin anlaşılması, disiplinler arası yönetimi ve her iki hastalığa yönelik potansiyel terapötikleri incelemek için iyi kontrollü uzun dönem çalışmalar yapılmasını gerektirmektedir.