Conceptualising and measuring economic resilience

Measuring Regional Economic Resilience across Europe: Operationalizing a complex concept

“…One of the classic conundrums for studies of resilience is how that resilience should be measured. Whilst some writers have taken the approach of developing a basket of indicators (Briguglio et al 2006;CLES, 2010), this may conflate cause and effect. In order to understand what might make a region resilient to economic shocks we need to be able to measure its resilience in a way that does not lead to later problems of autocorrelation.…”

“…There is indeed no single agreed approach to the measurement of resilience and the growing diversity of indicators risks further diluting the clarity and utility of the resilience concept (Christopherson et al, 2010;Martin and Sunley, 2014). Existing indices remain largely unproven and past indices have proved to be inaccurate in predicting the resilience of economies to the most recent economic crisis (Briguglio et al, 2006). Yet robust measures of resilience are clearly needed, not least to help illuminate what Rose and Krausmann (2013) refer to as a tio a le a ia les , o the ke ele e ts that a e i flue ed egio al a to s i p o esses of shock recovery.…”

Economic crisis and regional resilience: detecting the ‘geographical footprint’ of economic crisis in Greece

“…Resilience can, thus, be grossly characterized as flexibility (Briguglio et al. , ). This indicates that examining for resilience requires the consideration of: ( i ) the amount of change that a system can undergo, while retaining its structure and functions; and ( ii ) the degree to which a system can create, sustain or reorganize its capacity to learn and adapt (Christopherson et al.…”

The Notion of Resilience in Regional Science: Review and Decomposition

“…Ahmad et al (2001) για μια αναλυτική περιγραφή της έννοιας της ευπάθειας). Η ευπάθεια εκλαμβάνεται ως η ανικανότητα ενός συστήματος να αντιμετωπίσει μια διαταραχή (Briguglio et al, 2006;Kumar & Viswananathan, 2006;Briguglio et al, 2008). Καίτοι συγγενείς (Spratt & Bernini, 2010;Pendall et al, 2011), οι έννοιες της ανθεκτικότητας και της ευπάθειας είναι διακριτές: η ευπάθεια αναφέρεται στην εγγενή ανικανότητα ενός συστήματος πριν τη διαταραχή ενώ η ανθεκτικότητα στην επίκτητη ικανότητα ενός συστήματος μετά τη διαταραχή (Maru, 2010).…”

“…Η ανθεκτικότητα μιας περιφέρειας αποτιμάται στη βάση της αξιολόγησης της ικανότητάς της -και με τη βοήθεια διδαγμάτων του παρελθόντος, εφόσον κάτι τέτοιο είναι εφικτό -να διατηρήσει ένα επιτυχημένο μονοπάτι ανάπτυξης έπειτα από μια διαταραχή, ανεξαρτήτως του αν η επιτυχία εκλαμβάνεται σε όρους κάποιου παραδοσιακού δείκτη, όπως η μεγέθυνση ή η μεταβολή της απασχόλησης, ή σε όρους κάποιου σύνθετου δείκτη. Σύμφωνα με την προσέγγιση η οποία κυριαρχεί στη βιβλιογραφία (Blanchard & Katz, 1992;Rose & Liao, 2005;Briguglio et al, 2006;Christopherson et al, 2010), η διατήρηση ενός επιτυχημένου μονοπατιού ανάπτυξης δε συνιστά απαραίτητα την επιστροφή στο ίδιο μονοπάτι ανάπτυξης έπειτα από το πέρας μιας διαταραχής. Η εν λόγω προσέγγιση αναδεικνύει την έννοια της προσαρμογής μιας περιφέρειας στις νέες συνθήκες οι οποίες δημιουργούνται έπειτα από μια διαταραχή προκειμένου η περιφέρεια να αναζητήσει (ανακαλύψει) ένα (νέο) επιτυχημένο μονοπάτι ανάπτυξης.…”