Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε ενήλικες τραχειοστομημένους ασθενείς της ΜΕΘ, οι οποίοι εισήχθησαν στην μελέτη ως αιμοδυναμικά και αναπνευστικά σταθεροί κατά την δοκιμασία αποδέσμευσής τους από τον μηχανικό αερισμό. Όλοι οι ασθενείς διέθεταν παροχή οξυγόνου μέσω διάταξης T-piece και υποβάλλονταν σε παράλληλη εμφύσηση αναπνεόμενου μείγματος μέσω ενδοτραχειακού καθετήρα (TGI), όμοιας συγκέντρωσης (FiO2) και σταθερής ροής στα 6 ή στα 11 L/min, αλλά με τυχαία διαδοχή των πιο πάνω παροχών. Οι ασθενείς παρακολουθούνταν μέσω monitor και τομογράφου εμπέδησης καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας, κατά την οποία πραγματοποιούνταν μετρήσεις α) πριν την εφαρμογή της TGI, β) κατόπιν 15-λεπτης εφαρμογής της αρχικώς επιλεγμένης παροχής TGI, γ) κατόπιν 15-λεπτης εφαρμογής της δεύτερης κατά σειρά επιλεγμένης παροχής TGI και δ) 15min κατόπιν της επιστροφής του ασθενή στις προ-εφαρμογής TGI συνθήκες.Η εφαρμογή της τεχνικής έδειξε στατιστικά σημαντικές διαφορές στη συγκέντρωση του Οξυγόνου πριν την τοποθέτηση του ενδοτραχειακού καθετήρα (TGI στα 0 L/min) (105 ± 24.6 mmH2O) και μετά την επίδραση του TGI στα 6 και 11 L/min flow (115 ± 26.3 mmH2O and 127 ± 27 mmH2O αντίστοιχα) με p(6L/min)<0.005 και p(11L/min)<0,005. Επιπροσθέτως, έδειξε ελάττωση της αναπνευστικής συχνότητας μεταξύ των αρχικών τιμών (24.8 ± 6.7 b/sec), και των τιμών που κατεγράφησαν στα 11 L/min (20 ± 4.9 b/sec ) P(11L/min)=0.02, με παράλληλες αυξήσεις των λειτουργικών υπολειπόμενων όγκων παρατηρούμενων μέσω του τομογράφου εμπέδησης από τα 0 L/min στα 6L/min (ποσοστό αύξησης 1.46 ± 1.48 ) και από 0 L/min to 11 L/min (2.50 ± 1.73) με p(011L/min)<0.05. Συμπερασματικά, αποδεικνύεται ότι η παράλληλη προσφορά αναπνευστικών αερίων μέσω TGI και T-piece προσφέρει αναπνευστική υποστήριξη στους τραχειοστομημένους ασθενείς της ΜΕΘ πιθανόν δε, να δρα ως επικουρικός παράγοντας για την παραμονή τους εκτός μηχανικού αερισμού άμεσα ή έμμεσα, ως ενδιάμεσο στάδιο προσαρμογής μεταξύ Τ-piece και αναπνευστήρα.