Continuity and Change in Public Policy: Redistribution, Exclusion and State Rescaling in Turkey

Abstract

This article discusses potential reasons for the continuities in the broader policy agendas of capitalist states, despite radical shifts in economic policies, by employing the state‐rescaling framework. Its main thrust is that, even though centrally designed policy programs mainly aim to give direction to the dynamics of the market economy, the institutional (re)structuring needed to operationalize such policy measures has been shaped around a politics of redistribution, a product both of the exclusionary results of past policies and the negative results of the newly introduced policy programs. This dialectical tension turns state rescaling into a political exercise in solving, and reproducing, ‘systemic crises’. The article examines the history of state rescaling in Turkey to develop these arguments.

Yeni Kamu İşletmeciliği ve Güçlü Belediye Başkanı: Adana, Eskişehir ve Şanlıurfa Örnekleri

“…Bu değişikliğin görünen amacı, büyükşehir belediyelerinin yönetsel ve mali kapasitesinin artırılarak, bu şehirlerde sunulan yerel hizmetlerin etkililiğini ve verimliliğini artırmaktır. Bu doğrultuda, büyükşehir belediye başkanları, büyükşehir belediye meclisi karşısında güçlü bir konuma yerleştirilmiştir (Bayırbağ, 2013(Bayırbağ, , s. 1136. Ancak, büyükşehir belediyesinin kurulmasının altında yatan amacın kentsel alana dayalı yeni sermaye birikim stratejilerini uygulamak (Şengül, 2009, s. 140) ve kentlerdeki muhalefeti bastırmak (Bayırbağ, 2013(Bayırbağ, , s. 1132) olduğu tartışılmaktadır.…”

Deindustrialization in cities of the Global South

“…National politics play out at the urban scale given the centrality of the transformation of cities in the AKP's political platform. Given that the AKP emerged from a nationwide urban hegemonic project led by the National Vision Movement (Bayırbağ, 2013a), most of the major figures of the AKP first entered the national political arena in 1994 as mayors from the Welfare Party (most notably Erdoğan as Mayor of İstanbul). The AKP's candidates lost municipal elections in most metropolitan cities in 2019 (including their stronghold, İstanbul), and although it is too soon to tell whether this signals the beginning of the end of its grip on power at the national scale, it does seem to indicate that its regime of urban transformation has reached its limits.…”

“…Thanks to their hegemonic discourse and strategy targeting those 'excluded' by the secular regime and the post-1980 neoliberal policies, they captured the major metropolitan municipalities in 1994, when the leader of the AKP, Erdoğan, was elected the mayor of İstanbul Metropolitan Municipality. The AKP was founded in 2001 as a splinter party by the 'reformist' wing of the movement (Bayırbağ, 2013a). 4.…”

Turkish Border Regions and Cross-Border Cooperation in the EU Accession Process: The Case of Edirne and Kırklareli

“…Başta AB üyelik süreci olmak üzere farklı etmenlerle Türk kamu yönetim mevzuatında bu doğ-rultuda mevzuat değişikliklerine gidilmiş, bölgesel kalkınma ajanslarının kurulması, büyükşehir belediyesi yasasında değişiklikler yapılması gibi adımlar atılmıştır. Ne var ki yapılan düzenlemeler köklü bir dönüşüme 42 Bayırbağ, 2013 yol açmamış ve kökleri Cumhuriyet öncesi döneme uzanan güçlü merkezi devlet geleneğinin güçlenerek devam ettiği birçok araştırmacı tarafından vurgulanmıştır. 47 Bu ikili yapının etkileri SÖİ süreçlerinde de görülmektedir.…”