Een promotie in tijden van corona. Het voelt raar, dit stuk te typen vandaag. Het is 13 Mei: de oorspronkelijke datum van mijn promotie. Maar ik sta niet stijf van de spanning in de Aula, gekleed in mij oneigen nette kledij. In plaats daarvan zit ik met sloffen aan, in pyjama achter m'n bureautje deze eerste paar zinnen te typen; mijn promotie uitgesteld tot een onbepaalde tijd. Waarom? Had ik wat harder door moeten werken? Nee, dit boek is al lang en breed goedgekeurd, ik heb mezelf het zweet in gewerkt om alles op tijd af te krijgen. De wereld is in de greep van COVID-19, het coronavirus, dat ons allemaal binnenhoudt en de wereld gegijzeld heeft. Maar ondertussen gaat de wereld door: de universiteit is open, al het onderwijs massaal online gegooid. Samen met wat collega's assisteer ik om een veldwerk vak volledig online te geven: een enorme inspanning voor student en docent, maar het gebeurt wel. We leren onszelf in rap tempo nieuwe skills aan: het maken en bewerken van instructiefilmpjes, omgaan met virtuele leeromgevingen, de beste houding om in te loungen tijdens eindeloze videovergaderingen... Die blijken we de maanden erna ook nodig te hebben: het virus gaat nergens heen, en we proberen ons dagelijks leven weer op te pakken, terwijl we ook de veiligheid in acht (trachten te) nemen. Het academisch jaar is inmiddels weer van start gegaan, en we mogen mondjesmaat weer de campus op: de tijden van elke dag naar de WUR fietsen lijken eeuwen geleden. We worden het thuiswerken wel zat, de sleur van je eigen huis, ik begon zelfs de dubieuze koffie op kantoor te missen. Vreemd genoeg blijkt eindeloos thuiszitten best stressvol te zijn. Maar tegelijkertijd leren we er ook wel wat uit: we zijn enorm flexibel, maar ook ontzettend kwetsbaar als ons dagelijke ritme zo wild verstoord wordt. Mocht, over hoe lang dan ook, deze situatie weer voorbij zijn, is het zaak om terug te kijken naar hoe we als samenleving ons hier doorheen hebben geslagen, en niet deze periode maar gewoon te vergeten als een nare herinnering. U, lezer, heeft dit boekje nu in de hand. Mijn nieuwe promotiedatum is inmiddels al lang bekend en nadert rap. Hopelijk treffen we elkaar in de Aula, en anders via een scherm. Hopelijk heeft u plezier aan het doornemen van dit werk, gemaakt in een andere wereld, toen we nog bij elkaar op kantoor mochten zitten en elkaar liedelijk de hand konden schudden.