Covid-19 salgını sürecinde uzaktan eğitimde Türkçe dersine ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşleri

Abstract

COVID-19 salgını süreciyle birlikte zorunlu olarak uzaktan eğitime geçilmiştir. İlkokul öğrencilerinin gelişimsel özellikleri ve okul tecrübeleri düşünüldüğünde uzaktan eğitim sürecinin incelenmesi önem taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı sınıf öğretmenlerinin COVID-19 salgını sürecinde uzaktan eğitimde Türkçe dersinde neler yaşadığını ortaya koymaktır. Çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden durum deseni tercih edilmiştir. Veriler, araştırmacılar tarafından oluşturulan dokuz soruluk açık uçlu soru formuyla toplanmıştır. Formlar dijital ortama aktarılarak gönüllü olarak katılmak isteyen ve farklı sınıf kademelerinde görev yapan öğretmenlere ulaştırılmıştır. Yapılan içerik analizi sonucunda araştırmacıların görüş birliği yüzdesi %80'in üzerinde çıkmıştır. Çalışma sonucunda uzaktan eğitimde kontrol zorluğu, hareketsizlik, eksik katılım, düşük motivasyon sorunları yaşandığı, öğrencilerin konuşmak istemedikleri ve yazma ürünü oluşturamadıkları, teknolojinin aksayan yönlerinin uzaktan eğitime zarar verdiği ortaya çıkmıştır. Ayrıca öğretmenler, fırsat eşitliği sağlanarak doğru etkinlik tasarımıyla yapılacak uzaktan eğitimin etkili olacağını ifade etmektedir. Edinilen sonuçlardan yola çıkılarak öğrenme eksiklerinin tamamlanacağı telafi eğitimleri ile dijital yetkinliği ve fırsat eşitliğini sağlama çalışmalarının yapılması önerilmektedir.

A modeling study with 4th graders

“…Some of the internal factors that negatively affected students during distance education are low motivation, inactivity, distraction, and low productivity. On the other side, the external problems affecting them negatively are minimum teacher supervision, the limited interaction between the teacher and the student, the decrease in family support, the decrease in student participation, and the decrease in competition and social acceptance [46]- [48].…”

“…Having the students do reading activities, giving the required preparation time for writing, evaluating sample writing activities, and giving feedback will play an important role in the formation of the necessary cognitive infrastructure [49]. In the Turkish course, which was taught through distance education during the pandemic, problems related to online systems, insufficient technological infrastructure, short course hours, inadequate teacher and family supervision, the idea that writing is time-consuming, the fact that teachers could not control writing assignments [46], [47] are thought to neutralize the interaction that may exist between the variables by greatly influencing the affective features that are necessary to improve writing skills [46].…”

Öğretmenlerin Görüşlerine Göre Uzaktan Eğitim Süreci

“…öğrencilerde sorumluluk, özdenetim, düzenli yaşam gibi davranışları etkilemesi, öğretmenlerin beden dili ile verilmek istenen mesajları iletememesi ve rol model olma konusunda kısıtlama getirmesi, öğreticilerin teknoloji yetersizlikleri, öğrenci ve velilerin ilgisizliği bu dezavantajlardan bazılarıdır. Nitekim literatürdeki bazı araştırmalarda da benzer sonuçlar elde edilmiştir (Bayburtlu, 2020;Baki & Çelik, 2021;Bakioğlu & Çevik, 2020;Özdoğan & Berkant, 2020;Bulut & Kırmızı, 2021;Akyavuz & Çakın, 2020;Çakmak & Uzunpolat, 2021;Yeşilyurt, 2021). Örneğin Özdoğan ve Berkant (2020) tarafından yapılmış araştırmada "motivasyon kaybı, ölçme ve değerlendirmenin olmaması, internet ve bilgisayar gibi kaynakların yetersizliği, eğitimde fırsat eşitsizliği oluşturması, iletişim ve etkileşim yetersizliği, teknik problemler, sosyalleşme yetersizliği ve uzaktan eğitim sürecine hazırlıksız olma durumları" uzaktan eğitimin olumsuzlukları olarak bulunmuştur.…”

Pandemi̇ Dönemi̇ndeki̇ Uzaktan Eği̇ti̇m Sonrasi Okula Dönüş Süreci̇ni̇n Sinif Öğretmenleri̇ne Ve İlkokul Öğrenci̇leri̇ne Yansimalari

“…Bu süreçte öğretmenler, öğrenciler ve aileler yeni eğitim-öğretim uygulamalarıyla karşılaşmış ve bu duruma uyum sağlamaya çalışırken çeşitli zorluklar yaşamışlardır. Pandemi sürecinde yürütülen eğitim-öğretim uygulamaları sırasında yaşanan; şehirlerdeki alt yapı sorunları, teknolojik imkânlardaki yetersizlikler, ailelerin sosyo-ekonomik düzeylerindeki farklılıklar (Avcı & Akdeniz, 2021;Bulut & Kırmızı, 2021;Can & Nikolayidis, 2022;Demir & Özdaş, 2020;Susar-Kırmızı & Büyükdağ, 2022;Yapar vd., 2022) bu zorluklara örnek olarak gösterilebilir. Bulut ve Kırmızı (2021) yaptıkları çalışmada sosyo-ekonomik düzeyi düşük ailelerin çocuklarının bu durumdan çok daha fazla etkilendiği; Susar-Kırmızı ve Büyükdağ (2022) da yaptıkları çalışmada uzaktan eğitimin gerektirdiği imkânlara ulaşamayan öğrencilerin derslere katılmakta zorluklar yaşadığı sonucuna ulaşmıştır.…”