Profilaktyka wypalenia zawodowego zapewnia nauczycielom religii optymalną pomoc i wsparcie w rozwijaniu umiejętności niezbędnych w radzeniu sobie ze stresem wywołanym czynnikami zewnętrznymi (np. niskim prestiżem zawodu nauczyciela religii, brakiem satysfakcjonujących kontaktów z uczniami i ich rodzicami, oczekiwaniami społecznymi i eklezjalnymi, koniecznością stałego podnoszenia kwalifikacji). Analizy podjęte w niniejszym artykule mają na celu ukazanie opinii wybranych grup respondentów (z archidiecezji warmińskiej i diecezji opolskiej) na temat sposobów przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu wśród nauczycieli religii. Koncentrują się wokół różnych propozycji związanych z przeciwdziałaniem wypaleniu zawodowemu. Dowodzą, że nauczyciele religii dostrzegają potrzebę systematycznego wsparcia merytorycznego i metodycznego oraz duchowego ze strony osób odpowiedzialnych za permanentną formację. Za ważną uznają konstruktywną, prowadzoną w klimacie dialogu i zaufania, współpracę z dyrekcją szkoły, rodzicami, nauczycielami, proboszczami, wizytatorami i dyrektorami referatów katechetycznych. Respondenci postulują potrzebę poszukiwania nowych rozwiązań w zakresie profilaktyki wypalenia zawodowego oraz większą troskę o formację duchową.