Cultuurparticipatie in Vlaanderen: een toetsing van de these van de culturele omnivoor

Abstract

Ever since Richard Peterson and Albert Simkus (1993) came up with the notion of 'cultural omnivorisation' to describe the process among the younger higher educated of combining legitimate cultural tastes with more popular tastes, the traditional theoretical framework of Pierre Bourdieu (1984 [1979]) has started to erode. Instead of having an exclusive taste for legitimate art forms there now seems to be a fraction within the dominant class that doesn't restrict its cultural consumption to legitimate art forms. In this article we tried to find out whether different cultural participation patterns are discernible within Flemish society. Using the data of the annual APS-survey (Afdeling Planning en Statistiek) from 2000, we found, by means of latent class analyses, six different participation patterns. These could be reduced to three groups of two clusters on the basis of education and age. The same analyses on the APS-dataset of 2001 yielded a similar cluster solution.

Bourdieu, habitus en omnivoriteit

“…Wanneer je echter op zoek bent naar verschillen, dan dringen andere technieken zich op. Een goed voorbeeld daarvan vinden we bij Vander Stichele en Laermans (2004) die een latente klassenanalyse uitvoeren. Een dergelijke ana lyse gaat na of de gegevens in een bepaalde dataset te groeperen zijn, waarbij in een optimale verdeling de variatie binnen een groep zo klein mogelijk is, terwijl die tussen de verschillende groepen maximaal is.…”

“…In wat volgt zullen we ons eerst richten op de problemen die zich voor em pirische sociologen rond concepten als klassenhabitus en distinctie opwerpen. We doen dit vooral aan de hand van de studie omtrent cultuurparticipatie van Vander Stichele en Laermans (2004), omdat dit voor Vlaanderen de grondigste studie is. We zullen het habitusconcept theoretisch verdedigen aan de hand van een korte tekst van Bourdieu zelf, Espace social et espace symbolique (1994, 15 29).…”