Czy leki inkretynowe i inhibitory SGLT-2 mogą znaleźć zastosowanie w leczeniu cukrzycy typu 1?

Abstract

Cukrzyca obecnie jest zaliczana do heterogennej grupy chorób metabolicznych, których wspólną cechą jest hiperglikemia. Rozwija się ona w następstwie zaburzeń czynności wydzielniczej komórek beta wysp trzustki prowadzących do zmniejszenia sekrecji insuliny. Inną przyczyną schorzenia może być zmniejszenie lub brak wrażliwości komórek mięśniowych, tkanki tłuszczowej i wątroby na działanie tego hormonu. Cukrzyca należy do najczęstszych chorób przewlekłych współczesnej cywilizacji. W Polsce u ponad 2 mln ludzi rozpoznano cukrzycę, w tym u około 250 tys. cukrzycę typu 1. Leczenie zaburzeń gospodarki węglowodanowej stanowi jeden z najważniejszych problemów współczesnej medycyny. Wyniki badania United Kingdom Prospective Diabetes Study (UKPDS) wykazały, że dobra kontrola metaboliczna cukrzycy typu 2 (HbA 1c < 7%) od początku choroby jest w stanie zmniejszyć częstość występowania groź-nych dla życia powikłań mikro-i makroangiopatycznych (miażdżycowych) [1]. Uzyskane w tym zakresie wyniki są jednak nadal niezadowalające, ponieważ choroba jest rozpoznawana zbyt późno, naturalna jest jej stopniowa progresja, a stosowane leki, chociaż skuteczne na początku choroby, w okresie późniejszym nie zabezpie-