Damage Control Resuscitation

Abstract

Resuscitation of the hemorrhaging patient has undergone significant changes in the last decade resulting in the concept of damage control resuscitation (DCR). Hemostatic resuscitation aims to address the physiologic derangements found in the hemorrhaging patient, namely coagulopathy, acidosis, and hypothermia. Strategies to achieve this are permissive hypotension, high ratio of plasma and platelet transfusion to packed red blood cell transfusion, and limitation of crystalloid administration. Damage control surgery aims for early hemorrhage control and minimizing operative time by delaying definitive repair until the patient's physiologic status has normalized. Together these strategies constitute DCR and have led to improved outcomes for hemorrhaging patients over the last 2 decades. Recently, DCR has been augmented by both pharmacologic and laboratory adjuncts to improve the care of the hemorrhaging patient. These include thrombelastography as a detailed measure of the clotting cascade, tranexamic acid as an antifibrinolytic, and the procoagulant activated factor VII. In this review, we discuss the strategies that makeup DCR, their adjuncts, and how they fit into the care of the hemorrhaging patient.

Anesthesia and Analgesia In War and Terror Injuries

“…Hasar kontrol resüsitasyonu (HKR), kan kaybını en aza indirgemek, doku oksijenasyonunu maksimize etmek ve sonucu optimize etmek için yaralanma noktasından kanıtlayıcı tedaviye kadar bir dizi klinik tekniği birleştiren majör travmaya sistematik bir yaklaşım olarak tanımlanmaktadır (6)(7)(8) . HKR'nin üç ana bileşeni aynı anda kanama kontrolü, masif transfüzyon ve hemostatik resüsitasyonu kontrol eden cerrahidir (6)(7)(8) .…”

“…HKR'nin üç ana bileşeni aynı anda kanama kontrolü, masif transfüzyon ve hemostatik resüsitasyonu kontrol eden cerrahidir (6)(7)(8) . HKR, yaşam kurtarmak için fizyolojiyi geri getirmeyi amaçlayan karmaşık bir süreçtir.…”

“…Mutiple yaklaşımların yanı sıra önerilen rehberlerin izlenmesi önemlidir (2) . Standart monitörizasyon ile (özellikle ETCO 2 ) hasta izlenmelidir, preoksijenasyon mutlaka uygulanmalı, hava yolu optimizasyonunu için bilinçli hastanın en rahat pozisyon almasına izin vermeli, bilinci yerinde olmayan hastalarda çenelerin itilmesi (Jawthrust) manevrası ile hava yolu açıklığı sağ-lanmalıdır (4)(5)(6)(7)(8)(9)(10)(11)(12) . Penetran boyun yaralanmaları olan stabil hastalarda tomografi ilk seçenek olarak düşü-nülmeli ve yaralanmanın durumu ortaya konmalıdır.…”

“…İlk çatışmalarda olası-lıkla yaralanma noktasında veya yakınında ölecek olan bu kayıplar, sık olarak şiddetli şok ile hastaneye ulaşmaktadırlar. Hasar kontrol resüsitasyonu üç ana bileşeni aynı anda kanama kontrolü, masif transfüz-yon ve hemostatik resüsitasyonu kontrol eden cerrahidir (7,8) . Masif kan transfüzyonu, modern savaş politravma hastasının yönetiminde için çok yönlü yaklaşımın yalnızca bir bileşenidir.…”

“…Bu yaralanmalarda ölümcül triad koagülopati, hipotermi ve metabolik asidozdur (8,9) . Hipotermi miyokardial kontraksiyonları değişitirerek aritmilere yol açar aynı zamanda hemodinamik stabiliteyi bozar, inflamatuvar yanıtı azaltarak pnömoniye yatkınlığı arttırır, hem de hipotermiye bağlı koagülopatiye zemin oluş-turur (30,31) .…”