Çalışmanın amacı: Ofis mobilyalarının çalışanların antropometrisine dayalı olarak tasarlanması, konforlarını, performanslarını ve ciddi durumlarda sağlıklarını etkilediği için çok önemlidir. Ayarlanabilen sandalyeler, tipik olarak kullanıcı popülasyonunun belirli bir yüzdesi için tasarlanır. Ancak bu tasarım yaklaşımı, bir sandalyenin birden fazla tasarım boyutuna sahip olması nedeniyle amaçlandığı gibi bir uygunluk seviyesi sağlamayabilir. Bu çalışmanın amacı, yüzdelik-temelli tasarım yaklaşımı ile kişi-temelli tasarım yaklaşımını uygunluk seviyelerine göre karşılaştırmaktır.
Materyal ve yöntem: 2012 ANSUR II veri tabanından 4.082 erkekten oluşan bir örneklem, iki tasarım yaklaşımını uygunluk seviyesine göre karşılaştırmak için kullanılmıştır. Nihai uygunluk seviyesinin istenen uygunluk seviyesinden farklı olup olmadığını araştırmak için ayarlanabilir bir ofis koltuğu tasarlanmıştır. Dört antropometrik ölçü kullanılarak, dört sandalye boyutu için alt ve üst sınırlar, kullanıcıların %95'ini kapsayacak şekilde hesaplanmıştır.
Temel sonuçlar: Toplam 728 deneğin antropometrik ölçüleri (%17.83), en az bir sandalye boyutu için eşleşmemiştir ve ayarlanabilir sandalyenin, amaçlandığı gibi %95 yerine kullanıcıların %82.17'sine uygun olduğu tespit edilmiştir. İki ilave sandalye boyutu (sırtlık yüksekliği ve genişliği) ise uygunluk seviyesini %77.36'ya düşürmüştür.
Araştırma vurguları: Tipik bir sandalye tasarımında on bir farklı sandalye boyutunun dikkate alındığı düşünüldüğünde, uygunluk seviyesinin daha da düşük olacağını varsaymak gerekir.