Rejony przemysłowe, szczególnie te silnie zurbanizowane, wykazują niedostatek terenów inwestycyjnych, w tym również takich, które można przeznaczyć na tereny zieleni. Parki i zieleńce bywają zakładane nawet na gruntach silnie skażonych. Przedmiotem pracy jest analiza możliwości adaptacji metody PAR (Prediction, Adaptation, Resilience) w dostosowaniu terenów skażonych do użytku społecznego z zachowaniem warunków bezpieczeństwa i rozwiązań opartych na naturze (Nature-Based Solutions) w relacji do usług ekosystemowych. Celem pracy jest wskazanie przy tym drogi do zachowania lokalnych wartości przyrodniczo-kulturowych przy remediacji i rekonstrukcji lokalnych warunków środowiskowych i przy różnym stopniu zainwestowania. Bezpieczeństwo użytkowników jest najważniejsze, ale stopień tego bezpieczeństwa nie w każdym miejscu musi być taki sam. Trzeba umiejętnie równoważyć izolację, remediację, fitostabilizację i sukcesję. Efekty analiz tworzą fenomenologiczny opis cech, których znaczenie dla obiektu projektant może dostosować do swojej wizji. Znając uwarunkowania i mając ideę, należy jeszcze sporządzić listę celów dla porównania i sprawdzenia słuszności podejmowanych decyzji.