“…Istnieją cztery elementy, które należy wyjaśnić, aby w pełni zrozumieć tę definicję [Oliveira, Zotes, 2018]: 1) modele biznesowe, odnoszące się do strategii stosowanych przez startupy w celu tworzenia wartości dla swoich klientów i przekształcania tej wartości w przychody dla firmy; 2) powtarzalność, rozumiana jako zdolność zapewnienia ciągłej dostępności produktów, w przypadku których nie ma limitu zapasów, oraz zaprojektowania ich w taki sposób, by nie wymagały one większego dostosowania lub adaptacji; 3) skalowalność, odnosząca się do zdolności zwiększania zasięgu działania firmy wobec dużej liczby klientów, i rozwijania się w taki sposób, aby koszty operacyjne rosły znacznie wolniej niż przychody; 4) warunki skrajnej niepewności, polegające na tym, że mimo rozeznania rynku oraz zasadności finansowej i operacyjnej utworzenia startupu nie zakłada się pewności co do powodzenia projektu i akceptacji ze strony konsumentów. Startupy działają zwykle w wysoce konkurencyjnym i trudnym środowisku (przy wskaźniku niepowodzeń wynoszącym około 90%), w którym, aby osiągnąć sukces, trzeba rozwijać się szybciej niż konkurencja [Erdogan, Koohborfardhaghighi, 2019]. Startupy muszą szukać w związku z tym wysoce dochodowych nisz działalności innowacyjnej bez potrzeby dokonywania dużych inwestycji, wprowadzając zróżnicowane produkty i usługi w celu budowania lojalności klientów [Moroni, Arruda, Araujo, 2015].…”